و آنگاه كه عيسى بن مريم گفت:
اى بنىاسرائيل، به راستى كه من فرستاده خدا به سوى شما هستم و تورات را تصديق مىكنم و شما را به پيامبرى كه پس از من مىآيد و نامش احمد است مژده مىدهم.
عيسى(ع) از كسى كه مژده آمدن او را داده به لفظ «نبىّ» و «مسيا» و «فارقليط» تعبير كرده است. فارقليط لفظ عربى كلمه يونانى «بيريكلتوس» است كه در ترجمه يونانى انجيل وجود دارد و در زبان يونانى معناى «بيريكلتوس» محمد و احمد است.(6)
حضرت عيسى(ع) در انجام رسالت خويش با ستيزهجويى «صدوقيان» كه دستهاى از يهود بوده و قيامت و حساب و پاداش را قبول نداشتند رويارو گرديد و از سويى با سران مذهبى يهود كه در مفاهيم دينى غلط خود به انحراف كشيده شده بودند و زاهد مسلكان و نويسندگان و كاهنان را تشكيل مىدادند روبهرو شد، ولى با دلايل قوى و دندانشكنِ خود، آنان را محكوم ساخت و فساد راه و روش آنها را بر ملا نمود.
امّا كينهتوزى و كفر و الحاد، همچنان بر آنها سايه افكنده بود و آنگاه كه عيسى(ع) امواج عناد و كينهتوزى و نشانههاى طغيان گرى و كفر و الحاد را در آنان ملاحظه كرد، ميان قوم خود بهپاخاست و گفت:
چه كسانى مرا در راه خدا يارى مىكنند؟
شاگردان وى كه بدو ايمان آورده و در ميان انبوه جمعيت، گروه اندكى را تشكيل مىدادند، نداى او را پاسخ مثبت دادند و قرآن اين ماجرا را برايمان بازگو مىكند:
فَلَمّا أَحَسَّ عِيسى مِنْهُمُ الكُفْرَ قالَ مَنْ أَنْصارِى إِلىَ اللَّهِ قالَ الحَوارِيُّونَ نَحْنُ أَنْصارُ اللَّهِ آمَنّا بِاللَّهِ وَاشْهَدْ بِاَنّا مُسْلِمُونَ * رَبَّنا آمَنّا بِما أَنْزَلْتَ وَاتَّبَعْنا الرَّسُولَ فَاكْتُبْنا مَعَ الشّاهِدِينَ؛(7)
و آنگاه كه عيسى كفر آنها را احساس نمود گفت:
ياران من در راه رسالت خدا كيانند؟
حواريون گفتند:
ما ياران دين خدا هستيم، به او ايمان آوردهايم و گواه باش كه ما تسليم امر او هستيم، پروردگارا، به آنچه فرو فرستادهاى ايمان آورديم و از فرستادهات پيروى نموديم؛ پس ما را در زمره اهل يقين به شمار آور.
و حواريون، همان ياران و شاگردان نزديك حضرت عيسى(ع) بودند كه تعدادشان به دوازده نفر مىرسيد و امروزه اصطلاحاً آنها را «مُبشّر» مىگويند. عيسى مسيح(ع) در زمان حيات خويش آنان را براى تبليغ رسالت خود، به گوشه و كنار اعزام مىنمود.
بزرگان آيين يهود از خطرى كه به طور ناگهانى متوجه آنان شدهبود، بيمناك شدند، چه اينكه عيسى(ع) با غوطهور شدن آنها در عيّاشىها و خوشگذرانىها مخالفت مىورزيد و راز آنها را فاش مىساخت و فساد و تباهى آنان رإ؛ههق) ميان مردم آشكار مىساخت، از اين رو برمخالفت آن حضرت و تكذيب وى همداستان شدند و براى اينكه او را در تنگنا قرار دهند از وى درخواست كردند تا دليلى بر تأييد رسالتِ خويش بياورد و خداوند، او را با معجزاتى آشكار مورد تأييد و حمايتِ خويش قرار داد كه عبارت بودند از:
1. آن حضرت ازگِل، شكل پرندهاى مىساخت و در آن مىدميد و به اذن پروردگار به پرندهاى تبديل مىشد.
2. دست خود را بر نابيناى مادرزاد مىكشيد، به اذن خداوند بينايى خود را باز مىيافت.
3. بر كسى كه به بيمارى پيسى مبتلا بود دست مىكشيد، خداوند او را بهبود مىبخشيد.
4. او با صدا زدن و يا لمس كردن، مردگان را به اذن خدا زنده مىكرد.
5. وى به مردم خبر مىداد كه چه مىخورند و چه چيز ذخيره كردهاند.
و خداى متعال اين مطلب را از زبان حضرت عيسى(ع) بيان مىفرمايد:
أَنّى قَدْ جِئْتُكُمْ بِآيَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ أَنّى أَخْلُقُ لَكُمْ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ فَأَنْفُخُ فِيهِ فَيَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُبْرِيءُ الْأَكْمَهَ وَالاَْبْرَصَ وَأُحْىِ المَوْتى بِإِذْنِ اللَّهِ وَأُنَبِّئُكُمْ بِما تَأْكُلُونَ وَما تَدَّخِرُونَ فِى بُيُوتِكُمْ إِنَّ فِى ذلِكَ لَآيَةً لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ مُؤْمِنِينَ؛(8)