بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
الحمد للَّه ربّ العالمين، وصلّى اللَّه على النبىّ المصطفى وآلهالطاهرين، واللعنة على أعدائهم أعداء الدين.
آيا مىدانى كه چرا نماز ستون دين است؟ و حكمت اينكه اگرنماز مورد قبول حضرت حقّ واقع شود، ساير اعمال انسان همقبول مىشود و اگر نماز رد شود، ماسواى آن هم رد مىشود،چيست؟
رمز و راز مسأله دراين است كه نماز ذكر و ياد خدا و نيايش بهدرگاه اوست. تو در محراب نماز و در آن هنگام كه پروردگاررحمان و رحيم خود را مىخوانى، با او سخن مىگويى و در آنهنگام كه از قرآن مجيد در نماز قرائت مىكنى، سخن خدايت رافرا مىگيرى، يعنى انسان نماز گزار هم با خدا سخن مىگويد و همسخنان خدا را دريافت مىكند.
در فرداى قيامت كه در محضر خداوند حضور مىيابى، نمازتبه بهترين شكل و نيكوترين صورت در كنارت مىايستد تا تو راشفاعت كند.
به همين جهت بر تو لازم است كه اوقات نمازت را ميعادگاهملاقات و ديدار با پروردگار جهان قرار بدهى و براين باور باشىكه وقت نماز، وقت ديدار با خداوند است و لذا بر تو است كه درهنگام وضوء با طهارت گرفتن و پاكيزه ساختن، خود را از نظرروانى و روحى براى اين ملاقات آماده سازى و با اذان و اقامه بهاستقبال آن بروى و با تكبير گفتن در آغاز و افتتاح نماز، از شرّوسوسهگر خنّاس، به خداوند پناه ببرى. پس بر تو لازم است درآيات سوره حمد و هر سوره ديگرى كه بعداز حمد انتخاب مىكنى،چنان تدبّر و تأمّل نمائى گواينكه اين آيات را بطور مستقيم ازخداوند دريافت مىكنى و در هنگام ركوع و سجود با تقديسو تسبيح خداوند و زارى و تضرّع در پيشگاه او و در خواستحوايج خود از او، به او تقرّب بجويى و خود را به مقام ربوبى اونزديك سازى و در تشهّد هم به عبوديت او و رسالت حضرتمحمّدصلى الله عليه وآله اقرار نمايى.
اگر با توفيق و كمك خداوند، خود را با نمازت منسجموهماهنگ سازى و با روح نماز دمساز شوى، زندگى تو دگرگونمىشود و توأم با صلاح و رستگارى، تكامل مىيابد و تو هر روزخود را بهتر از گذشته خواهى يافت.
اكنون اين رساله كوتاه كه در باب افعال و اعمال نماز در اختيارشما قرار دارد، پراست از آيات و روايات و احكامى كه دراين باباز قرآن و سنّت استنباط شده است. وقتى اين كتاب را مطالعهمىكنى، متون آيات و روايات را به نيكى مورد تأمّل قرار بده زيرااين متون، ابزار هدايت و سرچشمه نور و روشنايى است.
درست است احكام شرعىاى كه فقها بيان كردهاند، مسايلىاست كه تقيّد و التزام به آنها واجب ا ست زيرا فقها از "اهل ذكر"هستند و خداوند سبحان به انسانها دستور داده است كه مسايلخود را از آنها بپرسند.
)فَسْأَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُم لاَ تَعْلَمُونَ(1)).يعنى: "اگر نمىدانيد از آگاهان و اهل ذكر بپرسيد."
امّا بايد قبول كرد كه متن آيات و روايات، مزايا و ويژگيهاىخاصّى دارد و مشتمل بر لطايف، ظرافتها و نكتههاى فراوانى استكه دل را زنده مىكند و مؤمن را به روح احكام شرعى نزديكمىگرداند.
از خداوند سبحان مىخواهيم كه اين رساله كوتاه و مختصر رااز ما بپذيرد و عمل به آن را مجزى قرار بدهد.
انّه ولىّ التوفيق
محمّدتقى المدرسى
13 ربيع الاوّل 1420ه. ق