25 12 1361 ( با اشاره به فرمايش حضرت امام خمينى مبنى بر اينكه([ پرسنل نيروهاى مسلح يا بايد در گروههاى سياسى عضو باشند يا در نيروهاى مسلح]) اين بسيار سخن عميق و منطقى و حكيمانه اى بود .
بايد بگويم كه اين اولين بار نيست كه امام اين مطلب را عنوان مى كنند .
حداقل يكبار ديگر اين مطلب را امام اعلام كرده اند و در سطح نيروهاى مسلح هم اين مسئله پخش شده و همه هم از آن اطلاع پيدا كرده اند .
اگر بخواهيم دقيقا براى اين مسئله استدلال كنيم يك استدلال واضحى وجود دارد مى دانيم كه عضويت در يك گروه سياسى يك گروه و يا يك سازمان به معناى اطاعت عضو از رهبر آن گروه است .
از طرفى عضويت در يكى از نيروهاى مسلح به معناى اطاعت از فرماندهى است و دو فرماندهى بر يك انسان امكان پذير نيست .
اگر فرض شود يك فردى در نيروهاى مسلح عضو گروهى هم باشد امكان تضاد ميان تصميم گيرى گروهى و تصميم گيرى نظامى وجود دارد .
فرض كنيد يك وقتى يك فرمانده وابسته به يك گروهى باشد كه تضاد در بودن آن بوجود نيايد .
اما هميشه چنين چيزى در نيروهاى مسلح امكان پذير نيست .
بنابراين لزوما عضويت در نيروهاى مسلح با عضويت در يك گروه منافات دارد .
در همان بار قبلى كه امام اين مطالب را عنوان فرمودند مسئله براى برادرانمان مطرح شد .
در عين حال هم اين دفعه و هم شايد در دفعه قبل ما اعلام كرديم و مى كنيم به برادران خودمان كه در حزب عضويت دارند و رابطه تشكيلاتى در حزب دارند اگر در نيروهاى مسلح عضو هستند ميان دو ارتباط تشكيلاتى يكى را انتخاب كنند و همانطور كه امام فرمودند يا در حزب بمانند يا در نيروهاى مسلح باقى بمانند .
اين دستور كاملا اكيد و دور انديشانه اى است كه امام فرمودند .