حضرت نوح، شيخ الانبيا، يكى از پيامبران بزرگ و رسولان اولوالعزم بهشمار مىرود كه پس از حضرت آدم، سكّان هدايت بشر را به دست گرفت و از جانب خداوند، حدود ده قرن، انسانها را به مبدأ و معاد فرا خواند.
از همين رو، آنچه بيشتر در دعوت نوح به چشم مىخورد، پايدارى و مداومت و استقامت در تبليغ است. وى 950 سال همه شيوهها و اساليب اقناع، انذار، القا و تعليم و تربيت را براى قوم خويش آزمود، اما به لحاظ كورباطنى و حقناپذيرى و لجاجت قومش، جز به ايمان گروهى اندك توفيق نيافت.
مرد شامى درباره نام نوح پيامبر از اميرمؤمنان پرسيد، حضرت فرمود:
نامش سَكَن بود و چون 950 سال بر گمراهى قومش گريست و اندوه خورد، نوح ناميده شد.(1)
طبق مشهور ميان مفسران، در اين مدت طولانى تنها هشتاد نفر به نوح و رسالتش ايمان آوردند و كار ديگران جز استهزا و آزار نبود.(2) نوح بدين ترتيب در طول ساليان دراز و بلكه قرون متمادى، با بهره جويى از شيوهها و ابزارهاى مختلف، به صورت شبانه روزى و خستگىناپذير به هدايت و ارشاد مردم و تبليغ دين الهى پرداخت و اسوه مبلّغان و الگوى استقامت در راه تبليغ گرديد.
نام آن حضرت، 43 بار در قرآن ذكر شده و حدود 114 آيه از آيات قصص قرآنى درباره شخصيت و دعوت او روشنگرى نموده است.