باتوجه بهآيات معدودى كه از صفات و شخصيت اين پيامبرالهى حكايت مىكند و دوبار وى را بهصلاح و يك بار بههدايت مدح مىنمايد، مقام والا و اسوه بودن او از ديدگاه قرآن قطعى و مسلم است، هرچند شيوههاى دعوتش تبيين نشده است. بنابراين مىتوان او را، از نظر قرآن اسوه صالحان دانست و در صلاح و سداد به او اقتدا نمود.
در جهت بيان شيوههاى دعوت او تنها به گفتارى از قصص الانبياء نظر مىافكنيم كه از زاويهاى به زندگى و دعوت اسحاق مربوط است؛ اسحاق داراى اموال و بندگان زيادى بود و براى استفاده مردم چاههايى حفر مىكرد و هر چاهى كه حفر مىكرد فرد شرورى بر سر آن با او منازعه مىكرد پس اسحاق چاهها را به آنها واگذار مىكرد و به حفر چاه ديگرى مىپرداخت.(4)
البته بايد در نظر داشت كه به احتمال بسيار، اين تمام ماجرا نبوده و اسحاق به عنوان يك مبلّغ معصوم و تمام عيار، جداى از نيت خدمت، مقاصد تبليغى ديگرى در اين كار داشته است.
1 - انعام (6) آيه 84. 2 - صافّات (37) آيه 112. 3 - عنكبوت (29) آيه 27. 4 - عبدالوهاب نجار، قصص الانبياء، ص 111.