ايوب، اسوه بازگشت و انابه به درگاه خدا

نام ايوب به موجب نقل قاموس كتاب مقدس در لغت عبرى به معناى بازگشت كننده است و در قرآن كريم نيز اين معنا مورد نظر است، آن‏جا كه مى‏فرمايد:

إِنّا وَجَدْناهُ صابِراً نِعْمَ العَبْدُ إِنَّهُ أَوّابٌ‏(5)

(ما او را شكيبا يافتيم چه نيكو بنده‏اى به درستى كه او توبه‏كار بود.)

در طول حيات ايوب، مصيبت‏ها و بلاهاى بسيارى بر او وارد آمد كه شرح آن در كتب سيره و روايت مذكور است؛ از دست دادن تمام فرزندان و از بين رفتن تمام دارايى از جمله بلاهايى است كه به وسيله شيطان براى او پيش آمد، ولى وى هيچ‏گاه ياد خدا و تضرع به درگاه او را از ياد نبرد.

روزى همسرش به نزد او آمده مى‏گويد: آياهنوز بر كمال ايمان خود باقى هستى؟

ايوب پاسخ داد: همچنان كه نيكى‏ها و نعمت‏هاى او را پذيرفته‏ام بايد سختى‏ها و بلاهاى او را نيز به جان بپذيرم.(6)

بدين لحاظ مى‏توان او را به حق، اسوه رجوع و انابه به درگاه الهى و الگوى بازگشت به خدا دانست.