از سويى، برخى از آيات قرآنى معرف نمونههاى عينى جماعت اسوهاند و گروههاى اسوه را تعيين كردهاند و آنها را به خاطر داشتن اين معيارها مورد ستايش قرار دادهاند. مانند آيات زير:
- درباره امت رسولخدا:
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدّاءُ عَلَى الكُفّارِ رُحَماءُ بَيْنَهُمْ.(38)
- درباره جماعت نيكان:
إِنَّ الأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً.(39)
كه بنا بر تفايسر و روايات، اهل بيت گرامى پيامبرند.
- درباره اصحاب كهف:
إِنَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْناهُمْ هُدًى.(40)
- درباره سَحَره فرعون:
قالُوا لا ضَيْرَ إِنّا إِلى رَبِّنا مُنْقَلِبُونَ....(41)
سومين منظرى كه مىتوان تأكيد قرآن بر روش الگويى را از طريق آن نظاره نمود، سفارشها و بيانات قرآنى است كه مؤمنان را به حركت، كوشش و تكاپو براى نيل به درجات عالى ايمان و تقوا و يقين فرا مىخواند و به عبارت ديگر، آنها راترغيب به رسيدن به مقام اسوهگى مىنمايد.
در منطق قرآن، انسان مؤمن، همواره در حال رشد و تعالى است و هرگز از روند تكاملى باز نمىايستد شايد ذكر مقامات معنوى مؤمنان، مثل فلاح (مفلحون)، تقوا (متقين)، يقين (موقنون)، صدق (صادقين)، خلوص كامل (مخلصين) و مقامات متعدد ديگر به منظور رساندن اين پيام باشد، كه نبايد در يك منزل توقف كرد. بلكه بايستى همواره در حال سير از مرحلهاى به مرحله بالاتر بود.
- سفارش به شتاب در كسب مغفرت:
وَسارِعُوا إِلى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّكُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُها السَّمواتُ وَالأَرْضُ أُعِدَّتْ لِلْمُتَّقِينَ؛(42)
و براى نيل به آمرزشى از پروردگار خود و بهشتى كه پهنايش به قدر آسمانها و زمين است و براى پرهيزگاران آماده شده است بشتابيد.