نخستين و معتبرترين مأخذ براى استخراج شيوههاى تبليغى پيامبر اكرم، محتوا و ترتيب آيات قرآن است، اما از آنجا كه قرآن به موضوعات و جنبههاى بىشمار زندگى دنيا و آخرت پرداخته و گاه در آن به محتوا بيش از شيوه دعوت توجه شده و ازسوى ديگر امكان بررسى تمام آيات در اين تحقيق ميسر نيست، تنها دو دسته از آيات را مورد بررسى و تدقيق قراردادهايم:
آياتى كه بهطور مستقيم بيانگر اتخاذ شيوههاى گوناگون تبليغ از سوى پيامبر بوده و متدولوژى دعوت نبوى را روشن مىسازند؛ مانند:
وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ(9)
و خويشان نزديكت را هشدار ده.
وَأَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ؛(10)
و اين قرآن را به سوى تو فرود آورديم، تا براى مردم آنچه را به سوى ايشان نازلشده است توضيح دهى.
وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالأَغْلالَ الَّتِى كانَتْ عَلَيْهِمْ.(11)
و از [دوش] آنان قيد و بندهايى را كه برايشان بوده است برمىدارد.
فَاسْتَقِمْ كَما أُمِرْتَ وَمَنْ تابَ مَعَكَ.(12)
پس همانگونه كه دستور يافتهاى ايستادگى كن و هر كه با تو توبه كرده [چنينكند].
آياتى كه دستورهاى مستقيم وحى را در ارتباط با شيوه تبليغ بازگو مىنمايد و در بيشتر موارد با فعل امر :
قُلْ يا أَيُّها الكافِرُونَ * لا أَعْبُدُ ما تَعْبُدُونَ...؛(13)
بگو اى كافران، آنچه مىپرستيد، نمىپرستم....
قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ؛(14)
بگو: اگر راست مىگوييد، دليل خود را بياوريد.
قُلْ تَعالَوْا أَتْلُ ما حَرَّمَ رَبُّكُمْ عَلَيْكُمْ...؛(15)
بگو بياييد تا آنچه را پروردگارتان بر شما حرام كرده براى شما بخوانم.
قُلْ أَنَدْعُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ مالايَنْفَعُنا وَلايَضُرُّنا؛(16)
بگو آيا به جاى خدا چيزى را بخوانيم كه نه سودى به ما مىرساند ونه زيانى.
قُلْ أَمَرَ رَبِّى بِالْقِسْطِ؛(17)
بگو: پروردگارم به دادگرى فرمان داده است.
قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ؛(18)
به مردان با ايمان بگو: ديدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاكدامنى ورزند.
پس از آيات قرآن، كتب و مجموعههاى حديثى از قبيل اصول و فروع كافى، نهجالبلاغه و بحارالأنوار، رهنمودهاى قابل توجهى از چگونگى اتخاذ شيوههاى تبليغى توسط پيامبر ارائه مىدهند. و پس از آن نوبت به كتب سيره مىرسد كه مىتوان در لابهلاى مطالب آنها گاهى به شيوههاى تبليغى رسيد، با اين تفاوت كه در اين كتب، روايات به معصوم و غير معصوم منتهى مىشود و بر اين اساس نيازمند بررسى و تأمل بيشتر است.