مسلمين حركت كردند البته نه به يك صورت جنگى و چون از مدينه تا قلعه بنى النضير فاصله اى نبود پياده رفتند و تنها خود رسول اكرم بودند كه بعضى گفته اند سوار بر يك شتر بودند و بعضى گفته اند سوار بر يك الاغ و در حقيقت جنگى هم صورت نگرفت .
البته مؤمنين رفتند براى تصرف قلاع آنها و آنها بالأخره خودشان با دست خودشان قلعه ها و خانه هاى خودشان را خراب مى كردند كه به دست مسلمين نيفتد . برخورد مختصرى هم ميان آنها و مسلمين رخ داد . مقدارى از درختهاى خرماى آنها را مسلمين بريدند و قطع كردند .
اين امر هم براى بعضى از مسلمين سؤال به وجود آورد و هم مورد اعتراض يهوديها واقع شد . يهوديها به پيغمبر اكرم گفتند شما كه هميشه از فساد در زمين نهى مى كنى !
و بريدن اين نخلها خودش فساد در زمين است . بعضى از مسلمين هم البته ذكر نشده است كه حرفى زده و اعتراضى كرده باشند ولى براى آنها هم اين كار مقدارى گران آمده بود . آيه نازل شد و اين عمل را امضا و تصحيح كرد .
مى فرمايد :
(( ما قطعتم من لينة او تركتموها قائمة على اصولها فباذن الله )).