اين ديگر بدترين صفتها در مورد مال و ثروت است . رسول اكرم صلى الله عليه و آله در دوره اسلام در حال طواف بودند . مردى را ديدند كه در حال طواف چنين دعا مى كند :
خدايا مرا بيامرز اگرچه مى دانم كه مرا نمىآمرزى !
فرمودند : چرا خدا تو را نيامرزد ؟
عرض كرد : يا رسول الله ! گناه من خيلى زياد است . از كوهها و از زمين و از آسمان هم بيشتر است .
فرمودند : آيا گناه تو از خدا هم بزرگتر است ؟
گناه تو از خدا كه ديگر بزرگتر نيست گناهت چيست ؟
گفت : يا رسول الله ! من آدمى هستم كه اگر كسى سراغ من بيايد و از من يك درهم بخواهد جان من مى خواهد بيرون بيايد اگر بفهمم كسى از من چيزى مى خواهد اينچنين ناراحت مى شوم .
فرمود : دور شو آيا نمى دانى كسى كه اينچنين باشد بوى بهشت را نمى شنود ؟
آيا اين آيه قرآن را نشنيده اى :
( " و من يوق شح نفسه فاولئك هم المفلحون " ) ؟
تعبير قرآن را ببينيد . شح را براى انسان به منزله يك دشمن تلقى كرده است .
قبلا خوانديم :
( " ان من ازواجكم و اولادكم عدوا لكم " )
برخى از همسران و فرزندان شما دشمنان شما هستند و بعد خداوند چنين فرمود :
( " انما اموالكم و اولادكم فتنه " ) .
در اينجا ديگر ازواج ذكر نشده است . اولاد دو بار ازواج يك بار و اموال هم يك بار ذكر شده است .
در آيه مورد بحث مى فرمايد :
( " و من يوق شح نفسه " ) .
شح باز مربوط به مال است . هر كسى كه نگهداشته بشود از شر شح يعنى از اين دشمن . مى بينيم شح كه صفتى مربوط به مال است مانند يك دشمن تلقى شده است .
نتيجه اين مى شود كه همان طور كه ازواج و اولاد عملا گاهى به صورت دشمن درمىآيد مال و ثروت هم گاهى به صورت دشمن درمىآيد ولى آن كه دشمن است خود وجود عينى مال نيست بلكه آن صفت قائم به نفس انسان است كه نامش " شح " است .