شخصي باشد که از تخصّص بيشتري برخوردار است، خدا در قيامت به او نمي نگرد؛ يعني نظر عنايي و نگاه تشريفي خداوند در معاد، بهره او نمي شود.

جامعه اي که کار را به کاردان نمي سپارد، همواره سير نزولي خود را طي مي کند؛ پيامبر اکرم صلي الله و عليه و اله و سلّم مي فرمايد «ما ولّت أُمّة أمرها رجلاً قطُّ و فيهم من هو أعلم منه إلاّ لم يزل أمرهم يذهب سفالاً حتّي يرجعوا إلي ما ترکوا» ؛ 1 اُمتي که غير متخصّصي را به کار خويش گمارد و در ميان آنان داناتر از وي باشد، پيوسته کارشان رو به تنزّل و سقوط است تا وقتي که از آن دست بکشند.

تعهّد در کار، موجب مي شود که شخص در انتخاب شغل، نياز جامعه و صرف اقتصادي عموم را در نظر بگيرد و از شغل هاي کاذبي که تکاثر و درآمدهاي کلان شخصي دارد ولي خساراتي را به پيکر اقتصادي جامعه وارد مي کند، بپرهيزد.

2 ـ اِتقان در کار

انجام هر کاري بدون در نظر گرفتن ضوابط، جوانب و پيامدهاي آن، نافرجام و بي حاصل است. اگر هدف از کار، رفع نياز عموم و تحکيم مباني اقتصادي جامعه است و نه تکاثر، انسان ملزم است به اقتضاي وجدان، هر کاري را که متصدّي آن است، تحکيم بخشد و آن را در نهايت دقّت و اتقان به ثمر رساند.

پيامبر اکرم صلي الله عليه و اله و سلّم پس از آن که بنايي را با نهايت دقّت و محکم کاري تمام کرد، فرمود: مي دانم که پس از مدّتي فرو مي ريزد؛ ليکن خدا بنده اي را دوست دارد که وقتي کاري را انجام داد، آن را محکم سازد: «... لکنّ الله يحبّ عبداً إذا عمل عملاً أحکمه» .2

در اسلام از کم کاري، خيانت و تزوير در کار، نيرنگ و پنهان کردن حقيقت،

1. بحار الانوار، ج 10، ص 143.

2. همان، ج 6، ص 220.