انسانى كه خود به تنظيم و تدوين دين اقدام مي كند، بر ضد دين الهى واكنش نشان مي دهد و به مبارزه بر ضد
آن برميخيزد و در نهايت، آن را تكذيب ميكند يا آورنده آن را به قتل ميرساند؛ چنان كه قرآن كريم در اين زمينه فرمود: كلّما جائهم رسول بما لا تهوى أنفسهم فريقاً كذّبوا و فريقاً يقتلون؛ 2 هرگاه كه پيامبران مطلبى آورند كه مطابق ميل و خواسته هوس مداران نباشد، آنان ره آورد وحى را امضا نميكنند؛ عدّه اى از انبياء را تكذيب و برخى را ميكُشند.
دين الهي، مجموعه عقايد و اخلاق و قوانين و مقرّراتي است که خداوند آن را براي هدايت بشر فرستاده است تا انسان در پرتو تعاليم آن، هوا و هوس خود را کنترل و آزادي خود را تأمين کند. انسانِ خدا باور، چون خود را در تحت ربوبيت ذات اقدس اله مي داند، تلاش مي کند با عمل به آيين الهي و استقامت و پايداري در آن، مقصود واقعي را دريابد: إنّ الّذين قالوا ربّنا اللّه ثمّ استقاموا؛ 3 زيرا دين الهي است که به حقيقت انسان و نيازهاي او توجّه دارد و برنامه کامل و همه جانبه اي ارائه مي کند که انتظارات او را از همه برآورده مي سازد.
يادسپاري؛ مراد از دين در بحث انتظار بشر از دين، دين الهي و در بين اديان، کامل ترين آن، يعني دين اسلام و دين خاتم انبيا (ص) است که به کامل ترين شکل، انديشه علمي جامعه بشري و انگيزه عملي او را هدايت مي نمايد.
1 . سوره اعراف، آيه6 . 2 . سوره مائده، آيه70 . 3 . سوره احقاف، آيه13 .