ادعيه مأثوره

هر يك مقامى از مقامات انشائى و علمى و عرفانى ائمه دين مااند . لطائف شوقى و عرفانى و مقامات ذوقى و شهودى كه در ادعيه نهفته است در روايات وجود ندارد . زيرا در روايات مخاطب مردم اند و با آنان به فراخور عقل و فهم و ادراك و معرفتشان سخن مى گفتند نه هر چه گفتنى بود ([ كما فى البحار عن المحاسن عن رسول الله صلى الله عليه و آله انه قال : انا معاشر الانبياء نكلم الناس على قدر عقولهم ]) ( 1 ) اما در ادعيه و مناجاتها با جمال و جلال مطلق و محبوب و معشوق حقيقى به راز و نياز بوده اند

لذا آنچه در نهان خانه سر و نگارخانه عشق و بيت المعمور ادب داشتند به زبان آوردند . معجزات سفراى الهى بر دو قسم است : قولى و فعلى . معجزات فعلى : تصرف در كائنات و تسخير آنها و تأثير در آنها به قوت ولايت تكوينى انسانى به اذن الله است همچون شق القمر و شق الارض و شق البحر و شق الجبل و شق الشجر و ابراى اكمه و ابرص و احياى موتى و غيرها . ابراى اكمه و ابرص از حضرت مسيح عليه السلام بود كه فرمود : ([ و ابرى ء الاكمه و الابرص و أحى الموتى باذن الله]) ( 2 ) شق الجبل از صالح پيغمبر عليه السلام به تفاسير قرآن كريم ضمن كريمه : ([ فقال لهم رسول الله ناقه الله و سقيها]) ( 3 ) در سوره شمس و به باب سيزدهم

1 بحار ط كمپانى ج 1 ص 30 .

2 سوره آل عمران آيه 50 .

3 سوره شمس آيه 13 .