در اين فصل امور زير مورد بررسي قرار مي‌گيرد:
1ـ ماهيت فقر؛
2ـ ابعاد مختلف فقر (انواع فقر)؛
3ـ ديدگاه‌هاي مختلف در باره‌ي فقر؛
4ـ آثار فقر.
براي شناسايي ماهيت پديده‌ي فقر به بررسي آن از منظر اهل لغت،مفسران، فقيهان، فيلسوفان و عارفان مي‌پردازيم. بديهي است هر يك از اين‌گروه‌ها، با توجه به تخصّص خويش، از زاويه‌يي ويژه به فقر نگريسته‌اند.
لغت‌شناسان براي فقر معاني بسيار ذكركرده‌اند. بخشي از اين معاني عبارت‌است از:
تنگدستي، تهيدستي، پريشاني، شكستن، كنده‌كاري كردن، دهانه‌ي قنات‌و گودالي كه در آن نهال خرما مي‌كارند. آنچه در اين تحقيق مورد نظر ماست،تنگدستي و تهيدستي است كه از ديگر معاني مشهورتر مي‌نمايد.
افزون بر اين لغت‌شناسان، مبتلا به درد كمر و يا شكستگي ستون فقرات‌رافقير نگاشته‌اند.
بر اين اساس، تهيدست را فقير مي‌خوانند؛ زيرا ستون‌فقرات توانايي‌اش شكسته است.