در اين باب از همه بالاتر و آموزندهتر نزول سوره نصر در اواخر عمر پر بركت رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم، وآية آخر اين سوره با لحن و تعبيرات خاص است، مخصوصاً با توجه بر آنچه در روايت آمده است كه حضرتش بعد از نزول اين سوره در همه احوال به «تسبيح و استغفار» مىپرداخت، و كاملا اقبال به آن سوى داشت. و آمده است كه از حضرتش جهت اين سؤال شد ودر جواب فرمود: من به اين مأمور گشتهام، و سپس همينسوره را تلاوت فرمود.
سوره مباركه نصر چنين است:
«بسم الله الرحمن الرحيم - اذاجاء نصرالله والفتح - و رأيت الناس يدخلون فى دين الله أفواجا - فسبح بحمد ربك و استغفره انه كان توابا».
از ترجمه سوره، مانند آيات قبل، صرف نظر كرديم تا مجال تدبر و تعمق براى ارباب معرفت كاملا بازباشد، و از اصل كلام حق و تعبير و اشارات آن استفادههاى بهتر وصحيحتر داشته باشند.
(دفتر پنجم مثنوى)
شايد خيليها چنين فكر بكنندكه توبه و استغفار فقط در جايى معنى دارد كه كسى ترك واجبى كرده ويا كبيرهاى و حرامى انجام داده باشد، ود ر غير اين صورت مفهومى براى توبه و استغفار نيست. وطبعاً آن كسى كه واجبات را كلا و كاملا بجا آورده و از همه محرمات و كباير اجتناب نموده است، گناهى نكرده و خطايى مرتكب نگشته است تا توبه كند و استغفار نمايد.
اين فكر كه يك فكر باطل است، در حقيقت از جهل بر مىخيزد، و عدم اطلاع از حقايق قرآنى و دقايق صراط است كه اين فكر را به وجود مىآورد. تدبر نداشتن در قرآن، و دقت نكردن در بيانات و در حالات نبى اكرم و ائمه معصومين صلوات الله عليهم اجمعين است كه چنين فكرهاى ناصحيح را به صورت يك «فكر دينى» و به صورت يك «عقيده قرآنى و اسلامى» در اذهان ايجاد