صفحه بندى كتاب را از لحاظ توازن متن و حاشيه , بى قواره و ناخوشايند مى ساخت , ترجيح دادم كه آن يادداشتها را نيز در متن بگنجانم و فقط آنچه را كه براستىحاشيه است در پاورقى جاى دهم . بدين قرار , كتاب از صورت ترجمه محض خارج گشته و عنوان([ ترجمه و تأليف]) گرفت .
ديگر آنكه در مواردى كه مؤلف مطلبى را از كتابى نقل كرده و ترجمه فارسى آن كتاب نيز موجود بوده , با وجود مراجعه به آن ترجمه فارسى , عينا متن عربى كتاب را ( كه گاه خود آن نيز ترجمه ديگرى است از متن انگليسى كتاب مورد نقل ) به فارسى برگردانيده ام ولى از ترجمه فارسى هم براى رفع ابهام هائى كه احيانا وجود داشته استفاده برده ام .
ديگر آنكه روش من در اين ترجمه نيز برگردانيدن مطلب متن كتاب است به فارسى با حفظ روح بيان و ملاحظه پاره اى از خصوصيات تعبير . نه ترجمه كلمه به كلمه و يا حتى جمله به جمله بخاطر عنوان([ امانت]) . چه اگر مراعات اين امانت , موجب نارسائى سخن و احيانا دگرگون كردن مراد مؤلف شود , ترك آن به امانت نزديكتر است .
و ديگر آنكه در دو سه مورد از ترجمه تطويل ها و تكرارهائى از آن گونه كه در كتب عربى فراوان به چشم مى خورد , صرفنظر شد و در آخر كتاب نيز چند فصل بزرگ كه مطلقا به موضوع مورد نظر اينجانب ارتباط نداشت , بكلى اسقاط گرديد .
اميد است اين كار ناچيز در راه روشن بينى مسلمانان ايران , گام مؤثرى باشد .
سيد على خامنه اى - تير ماه 1347