مسأله حجاب

مرتضی مطهری

نسخه متنی -صفحه : 235/ 71
نمايش فراداده

تكليف معين كرده است . يك وظيفه مشترك كه براى زن و مرد , هر دو , مقرر فرموده مربوط به نگاه كردن است :

قل للمؤمنين يغضوا من ابصارهم و يحفظوا فروجهم ... قل للمؤمنات يغضضن من ابصارهن و يحفظن فروجهن .

خلاصه اين دستور اينست كه زن و مرد نبايد به يكديگر خيره شوند , نبايد چشم چرانى كنند , نبايد نگاههاى مملو از شهوت به يكديگر بدوزند , نبايد به قصد لذت بردن به يكديگر نگاه كنند . يك وظيفه هم خاص زنان مقرر فرموده است و آن اينست كه بدن خود را از مردان بيگانه پوشيده دارند و در اجتماع به جلوه گرى و دلربائى نپردازند . به هيچ وجه و هيچ صورت و با هيچ شكل و رنگ و بهانه اى كارى نكنند كه موجبات تحريك مردان بيگانه را فراهم كنند .

روح بشر فوق العاده تحريك پذير است . اشتباه است كه گمان كنيم تحريك پذيرى روح بشر محدود به حد خاصى است و از آن پس آرام مى گيرد .

همانطور كه بشر - اعم از مرد و زن - در ناحيه ثروت و مقام از تصاحب ثروت و از تملك جاه و مقام سير نمى شود و اشباع نمى گردد , در ناحيه جنسى نيز چنين است . هيچ مردى از تصاحب زيبا رويان و هيچ زنى از متوجه كردن مردان و تصاحب قلب آنان و بالأخره هيچ دلى از هوس سير نمى شود .

و از طرفى تقاضاى نامحدود خواه ناخواه انجام ناشدنى است و هميشه مقرون است به نوعى احساس محروميت . دست نيافتن به آرزوها به نوبه خود منجر به اختلالات روحى و بيماريهاى روانى