ابوعبدالرحمن احمد بن على نسائى حافظ و امام اهل عصر فى الحديث مؤ لف كتاب سنن نسائى او اظهار تشيع مى كرد و كتاب خصايص را در فضيلت على بن ابيطالب و اهلبيت نوشت . به او گفتند: چرا در فضائل ساير صحابه چيزى ننوشتى ؟ گفت : وارد دمشق شدم ديدم مردم از على عليه السلام منحرف شده اند خواستم به وسيله اين كتاب آنها را خداوند هدايت كند.
و نيز به او گفتند: چرا از فضائل معاويه چيزى نمى گوئى ؟ گفت : در باره معاويه چيزى نديده ام جز اينكه پيامبر خدا در باره اش فرموده لا اشبع الله بطنك للّه خدا شكمت را سير نكند.
بالاخره آن بزرگوار را در دمشق شكنجه دادند و در زير لگد آنقدر فشارش دادند تا وفات يافت و به شهادت رسيد. روز دوشنبه 13 ماه صفر سال 303 در مكه وفات يافت ، به قولى در رمله فلسطين و او اهل نساء از شهرهاى خراسان بود.(278)