و اصل بن عطا مخرج راء نبود و لكن او در سخن گفتن چنان مهارت داشت كه وقتى به هر كلمه اى مى رسيد كه در آن راء بود كلمه ديگرى پيدا مى كرد كه همان معنى آن كلمه را داشته باشد بدون حرف راء مثلا به جاى مطر غيث و به جاى مرقد مضجع و به جاى ارسلت ، بعثت مى گفت و به اين ترتيب خطبه هاى طولانى مى خواند بدون استعمال حرف راء.
و واصل بن عطاء در اسقاط حرف راء ضرب المثل شده بود و حتى شعر اين مثل را در اشعار خود مى آوردند چنانچه ابى محمد خازن درمدح صاحب بن عباد گويد:
يعنى در روز عطا و بخشش از حرف لا (يعنى نه ) پرهيز مى كند چنانچه و اصل ابن عطا از گفتن راء دورى و پرهيز دارد. ديگرى گفته است :
ديگرى در مقام مدح او در اين خصوص گفته است :
آن چنان در عوض كردن حرف مهارت دارد كه با وجود كه با وجود اين نقص كلام باطل او بر كلام حق و صحيح هر متكلمى غلبه مى كند. (387)