ابوزيد مروزى محمد بن احمد مروزى از بزرگان علما و مشهور در زهد در اول امر به قدرى فقير بود كه در زمستان قادر نبود جبه اى بر تن كند و ميل نداشت كسى از باطن امرش خبردار شود، وقتى مى پرسيدند چرا جبه اى بر تن نمى پوشى مى گفت : مرا مرضى است كه نمى توانم لباس به تن كنم . منظورش مرض فقر بود.
اتفاقا در آخر عمر دنيا به او رو آورد در حالى كه سنش زياد و دندانهايش همه ريخته بود بود و قادر به جويدن غذا نبود، خطاب به نعمتها مى كرد و مى گفت : لا بارك الله فيك اقبلت حين لا ناب و لا نشاب يعنى وقتى رو به من آورده اى كه نه جوانى و نه دندانى مرا مانده است .(99)