مرحوم آيت الله شريعت اصفهانى كه از علماى بزرگ حوزه علميه نجف بود. نقل كرد كه كتابى مورد احتياج و نيازم بود و من قدرت خريد آن را نداشتم ، تصميم گرفتم كه آن كتاب را از استادم شيخ محمد حسين كاظمينى به طور امانت و عاريه بگيرم به طرف خانه استادم حركت كردم در بين راه به مقبره مرحوم شيخ خضر وارد شدم و سوره ياسين را براى شادى روح آن مرحوم خواندم و آنگاه به سوى خانه استادم روانه شدم . در خانه را زدم و كمى معطل شدم كسى در را باز نكرد پس از كمى معطلى دوباره در زدم ، در اين حال استادم در خان را باز كرد، ديدم همان كتاب مطلوب مرا در دست دارد. خيلى تعجب كردم و گفتم : از كجا دانستى كه من براى چنين حاجتى آمده ام ؟ فرمود: خوابيده بودم در عالم رؤ يا شيخ خضر را ديدم كه به من گفت : الان شريعت اصفهانى مى آيد و فلان كتاب را مى خواهد، برخيز و زود مهيا كن . از خواب بيدار شدم و به كتابخانه رفتم تا كتاب را براى شما فراهم كنم ، بار اول كه در زدى در جستجوى كتاب بودم .
آن وقت شريعت اصفهانى كيفيت آمدن خود را به خانه استاد نقل كرد.(101)