25. (وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أكْثَرُهُمْ لايَعْلَمُونَ اگر از آنها (بت پرستان) بپرسى كه آسمان و زمين را چه كسى آفريد, مى گويند: خدا. بگو: ستايش مخصوص خداست, ولى بيشتر آنها نمى دانند)
26. (لِلَّهِ مَا فِى السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِيُّ الْحَمِيدُ براى خداست آنچه در آسمانها وزمين است. به راستى خدا بى نياز و ستوده است)
اعتقاد به خداى جهان, سازنده نظام هستى, اصيلترين و كهنترين فكرى است كه در ميان بشر به وجود آمده, ولى سرچشمه اين فكر چيست و چگونه به وجود آمده است؟ مادى و الهى در اين باره اختلاف دارند.