محمد حسين مظفر مي نويسد :
« استمرار عادةالناس و تبانيهم العملي علي فعل شيء او ترک شيء .» (67)
استمرار عادت مردم و موافقت آنان بر انجام يا ترک کاري است .
سيره متشرعه را نوعي اجماع مي دانند و آن را به دو قسم حجت و غير حجت تقسيم کرده اند :
1 . سيره اي که در عصر معصوم جاري بوده ، و موافقت معصوم را همراه داشته ، حجت است .
2 . سيره اي که ثابت نشده در عصر معصوم بوده و يا پس از معصوم پديد آمده حجت نيست ؛ زيرا دليلي بر امضاي آن از سوي شرع وجود ندارد . (68)
شيخ انصاري در مکاسب در بحث معاطاة ، بخش عمده سيره مسلمانان را از نوع دوم مي داند (69)که از مسامحه و بي مبالاتي در دين ، در مسائل عبادي و تعاملي به وجود آمده و کم کم به صورت يک سيره و سنت اسلامي رخ نموده است .
البته بحث درباره سيره مسلمانان و چگونگي ايجاد آن و سخن از حجت بودن
و نبودن آن نياز به مقاله اي مستقل دارد ؛ زيرا برابر تعريف محمد حسين مظفر ، سخن از عادت مستمر مسلمانان است و بحث عادت و عرف و مقدار حجت بودن آن و بحث از « ترک چيزي » آيا عنوان سيره را مي يابد يا نه ؟ جاي درنگ دارد ، به ويژه اينکه امکان دارد در موارد گوناگون ، منشاء سيره مسلمانان ، آيه يا روايتي باشد .