در مجمع البحرين (13)و لسان العرب (14)سيره به معناي روش و رفتار و حالت و حيات معني شده است . طبرسي ، در مجمع البيان ، در ذيل آيه شريفه ، سيره و راه را مانند هم دانسته و معناي آن را به حرکت چيزي در جهتي خاص گرفته است و « سيرتها الاولي » يعني بازگشت اژدها به حالت نخستين که همان عصاست . (15)
برابر اين بيان ، سيره به معناي حرکت يا رفتاري است که جهت خاص را پي مي گيرد :
« سيره اسم از سار است . سنت ، راه ، مذهب ، هيأت و سيره به يک معني اند .» (16)
در واقع سيره براي بناء نوع است و دلالت بر گونه ويژه از سير دارد ؛ يعني گونه هيأت ، حالت ، جريان و چگونگي نوعي (17) منظور از نوع تکرار عمل نيست ، بلکه شيوه و روش است که در آن دوام باشد .
از آن جا که امکان دارد برخورد با يک حادثه ، بيش از يک مرتبه رخ ندهد ، به شيوه آن برخورد ، سيره اطلاق مي شود .
سيره در روايات ، با آنچه در اصطلاح ياد شده سازگاري و هماهنگي دارد . در مجموع مي توان سه معني براي سيره در اصطلاح ياد کرد که با آنچه که در روايات آمده است سازگاري دارند ، يا دست کم ، در روايات به اين معناها نيز اشاره شده است .