و درباره ى مغفرت الهى مى خوانيم : انّ اللهّ لايَغفر اَن يُشركَ به و يَغفِر ما دونَ ذلك لِمن يشاَّء و من يُشرك بِاللّه فَقد اِفتَرى اِثما عَظيما(14) خداوند (هرگز) شرك را نمى بخشد و پايين تر از آن را براى هركس بخواهد (و شايستگى داشته باشد) مى بخشد و آن كس كه براى خدا شريكى قايل گردد، گناه بزرگى انجام داده است .
از اين آيات به روشنى استفاده مى شود، كه گناهان ، دو گونه اند: كبيره و صغيره و همچنين استفاده مى شود بعضى از گناهان ، بدون توبه حقيقى بخشودنى نيست ، ولى بعضى از آنها بخشودنى است .
روايات متعددى از ائمّه عليهم السلام به ما رسيده كه بيانگر تقسيم گناهان به كبيره و صغيره است ، ودر كتاب اصول كافى يك باب تحت عنوان *((*باب الكبائر*))* به اين موضوع اختصاص يافته كه داراى 24 حديث است .
در روايت اوّل و دوّم اين باب ، تصريح شده كه گناهان كبيره ، گناهانى را گويند كه خداوند، دوزخ و آتش جهنم را بر آنها مقرر نموده است .(15) در بعضى از اين روايات (روايت سوم و هشتم )، هفت گناه به عنوان گناه كبيره ، و در برخى از روايات (روايت 24) نوزده گناه به عنوان گناهان كبيره ، شمرده شده است .(16) گرچه هر گناه ، چون مخالفت فرمان خداى بزرگ است ، سنگين و بزرگ مى باشد، ولى اين موضوع منافات ندارد كه بعضى از گناهان نسبت به خود و آثارى كه دارد، بزرگتر از برخى ديگر باشد، و به گناهان بزرگ و كوچك تقسيم گردد.
*((*عمروبن عبيد*))* يكى از علماى اسلام ، به حضور امام صادق عليه السلام آمد، سلام كرد و سپس اين آيه را خواند: الذينّ يجتنبون كبائر الاثم و الفواحش (17) نيكوكاران كسانى هستند كه از گناهان بزرگ ، و زشتى پرهيز مى كنند.
سپس سكوت كرد و دنبال آيه را نخواند؛ امام صادق عليه السلام به او فرمودند: *((*چرا سكوت كردى ؟!*))* او گفت : *((*دوست دارم ، گناهان كبيره را از كتاب خداوند بدانم .*))* آنگاه امام صادق عليه السلام گناهان كبيره اى را كه در قرآن آمده بيان نمودند:
قرآن مى فرمايد:
وَ من يُشرك بِاللّه فَقد حَرّم اللّه عَلَيهِ الجنّة (18) كسيكه براى خدا، شريك قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام مى كند.
انّه لايَياءس مِن روحِ اللّه الاّ القَوم الكافِرون (19) هيچكس جز كافران از رحمت خدا، نوميد نگردد.
فلا يامن من مكر اللهّ الاّ القوم الخاسرون (20) از مكر خداايمن نشود، مگر مردم زيانكار.
چنانكه قرآن از زبان عيسى عليه السلام مى فرمايد: و برّاً بِوالدَتى و لَم يَجعَلنى جَبّاراً شقيّاً(21) خدا دستور داده كه به مادرم نيكى كنم و مرا زورگوى تيره بخت قرار نداده است .
و مَن يَقتُل مؤ مِنا مُتعَمّدا فَجزاؤ ه جهَنّم خالِدا فيها و غَضبَ اللّه عَليه وَ لَعنَه وَ اعدّ لَه عَذابا عَظيما(22) و هر كس فرد با ايمانى را از روى عمد، به قتل برساند مجازات او، دوزخ است كه جاودانه در آن مى ماند، و