از ديـدگاه وحى و احاديث معصومين عليهم السلام ، در كنار وظيفه حضور در جبهه و جهاد با جان ، مساءله ديگرى به عنوان جهاد مالى نيز مطرح است . دراين زمينه قرآن مجيد مى فرمايد:
(وَ جاهِدُوا بِاَمْوالِكُمْ وَ اَنْفُسِكُمْ فى سَبيلِ اللّهِ)^(761) در راه خدا با مال و جانتان جهاد كنيد.
در سفارشات امير مؤ منان عليه السلام نيز چنين آمده است :
(اَللّهَ اَللّهِ فِى الْجِهادِ بِاَمْوالِكُمْ وَ اَنْفُسِكُمْ وَ اَلْسِنَتِكُمْ فى سَبيلِ اللّهِ)^(762) خدا را! خدا را! در جهاد با اموال و جانهايتان و زبانتان در راه خدا.
ناگفته نماند كه در هر دو مورد، جهاد مالى بر جهاد با جان مقدم شده است .
كمك مالى به جبهه يكى از مصاديق روشن و بارز انفاق در راه خداست كه انجام آن موجب سعادت و نجات و ترك آن موجب هلاكت و بدبختى است . خداى سبحان در اين مورد مى فرمايد:
(وَ اَنْفِقُوا فى سَبيلِ اللّهِ وَ لا تُلْقُوا بِاَيْديكُمْ اِلَى التَّهْلُكَةِ)^(763) در راه خدا انفاق كنيد و با دست خود، خود را به هلاكت نيفكنيد.
ارزش تجهيز مجاهدان رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرمود: پاداش كسى كه براى خدا، مجاهد در راه خدا را تجهيز كند و وسايل لازم را در اختيار او بگذارد، مانند پاداش همان مجاهدى است كه در راه خداوند جهاد مى كند.^(764) هـمـچـنـيـن از رسول خدا صلى الله عليه و آله اين گونه روايت شده است : كسى كه رزمنده اى را بـه نـخ و سـوزنـى تـجـهـيـز كـنـد، خـداونـد گـنـاهـان گـذشـتـه و آيـنـده اش را مـى بخشايد.^(765)
پـشـتيبانى و همكارى مردم همچنان كه در تجهيز و تقويت بنيه نظامى ـ دفاعى رزمندگان مؤ ثر اسـت ، از نـظـر مـعـنـوى نيز بسيار ارزشمند مى باشد؛ زيرا وقتى كه رزمندگان اسلام كمكهاى مـردمـى را دريـافـت مـى كـنـنـد، يـك نوع ارتباط عاطفى بين آنها و مردم برقرار مى شود و درمى يابند كه در نبرد مقدس خود تنها نيستند، بلكه از پشتيبانى ملتى فداكار برخوردارند.
نـكته ديگر اينكه ، چون رزمندگان علاقه ملت را نسبت به خودشان درك كرده و متوجه شدند كه حـتـى ضـعـيـفـتـرين افراد كشور با ايثار و از خودگذشتگى به آنها كمك مى كنند، در استفاده از آنچه كه در اختيارشان هست صرفه جويى خواهند كرد و در حفظ و نگهدارى ابزار و مهمات و غيره كـوشش خواهند نمود، زيرا مى دانند همه آن امكانات چه از طريق دولت تاءمين شود و چه از طريق كـمـكـهـاى مـردمـى ، مـتـعـلق بـه امـّتـى فـداكـار اسـت كـه از جـان و دل پشتيبان رزمندگان خود هستند.
يـكـى از جـنـگـهـاى پـرمـخـاطـره صـدر اسـلام ، غزوه تبوك بود كه در شرايطى سخت و دشوار صـورت گـرفـت . ايـن غـزوه از نـظـر زمـانـى در تـابـسـتـانـى گـرم و در فـصل چيدن خرما رخ داد و از نظر نيروى انسانى ، رزمندگانش مردمى تهيدست بودند، كه زاد و توشه ، امكانات و مركب كافى در اختيار نداشتند. از طرف ديگر، دشمن ـ پادشاه روم ـ صد هزار نـيـرو بـا امـكـانـات و تـجـهـيـزات مـنـاسـب بـسـيـج كـرده بـود. در چـنـيـن شـرايـط بـحـرانـى ، رسول خدا(ص ) اعلان جهاد داد و مردم را براى رفتن به سوى جبهه فراخواند و صاحبان قدرت و مـكـنـت را بـراى تـجـهـيـز و تـاءمـيـن رزمـندگان اسلام تشويق كرد. مردم براى جنگ آماده شدند. نـيـكـوكـاران نـيز از امر رسول خدا اطاعت كرده ، در تجهيز مجاهدان مى كوشيدند، و هر چه داشتند بـراى تـاءمين توشه و تجهيزات مجاهدان اهدا مى كردند. برخى خرما و مواد غذايى مى آوردند و بـعـضـى مـركـب سـوارى در اخـتـيـار رزمـنـدگـان مـى گـذاشـتـنـد و عـده اى پـول مـى دادنـد. از جـمـله (عـبـاس بـن عـبـدالمـطـلب ) و (سـعـد بـن عـبـاده ) كـمـك شـايـانـى كـردنـد.^(766) يـا (حـسين بن عُمير نضرى ) نيز دو نفر از هفت رزمنده اى را كه با چشم گـريان از پيش رسول خدا برگشته بودند، تجهيز كرد و به آنها مركب و زاد و توشه سفر داد تا بتوانند در جهاد شركت