به ابزارى در دست قدرتمندان يا اشتغالى براى عمر بى ثمر اين تبهكاران و تبهروزان تبديل يافت . اين وضع زندگى مردم آنوقت در اين فضاى مسموم و خفه و تاريك و در اين روزگار پربلا و دشوار بود كه امام صادق عليه السلام بار امانت الهى را بردوش گرفت . امام صادق در چنين شرايطى شروع به كار كردند و امامت امام آغاز شد .
حال بنظر شما امام صادق بايد چكار كند ؟ من در اينجا مطلب ديگرى را بر اين اوضاع و احوالى كه ترسيم كرده ام اضافه ميكنم و آن نقطه قوت است . و آن اينكه در اين دنياى تاريك در اين ظلم مسلط كه خليفه آنچنان مسلط بود علماء و متفكرين آنطور گمراه و بدبخت و يا بى خبر بودند و مردم عادى آنچنان از سويى دست به گريبان جهل و از سوى ديگر دست به گريبان فقر و نابسامانى و تيره روزى بودند و در واقع يك دنياى از همه جهت تاريك بود . امام صادق توانسته بود به كمك تلاش وسيع پدرانش يعنى امام سجاد و امام باقر مخصوصا اواخر زندگى امام باقر و سپس خودش يك عده مومن و مسلمان مكتبى اصيل انقلابى فداكار آماده براى پذيرش خطر در سراسر عالم اسلام تربيت كند . و اينها آدمهاى عادى نبودند . البته نه از نظر اينكه در طبقات ممتازى قرار داشتند نه همين كاسب و تاجر و غلام و در اين رديف بودند . ولى از لحاظ پايگاه