قـم ـ دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قـم صندوق پستى ((749))، بخش تحقيق و بررسى فارسى ارسال دارند.
دفتر انتشارات اسلامى وابسته به جامعه مدرسين حوزه علميه قــم
پـايـيـز سـال 1359 شـمـسـى ، جـهـت حـضـور در جـبـهـه نـبـرد حـق عـليـه باطل ، به خوزستان رفته بودم ، بنا به سفارش رياست وقت صدا و سيماى مركز اهواز، بـه مـنـظـور گـرفـتـن درس مـقـاومت از رفتار بزرگان تاريخ اسلام ، مطالبى پيرامون بـخـشـى از زندگى پيام آور خون شهيدان كربلا، اسوه صبر و مقاومت حضرت زينب كبرى عليهاالسّلام را به رشته تحرير درآوردم و چند روزى از راديو ((اهواز)) پخش شد.
سـال بـعـد هـم از 21 آذر 1360 تـا 26 ديـمـاه هـمـيـن سال به مدت شش هفته آن را در ((مجله زن روز)) منتشر كردم . تشويق بعضى از بزرگان مـوجـب شـد كـه اين مطالب را پس از بازنگرى در اختيار ((دفتر انتشارات اسلامى وابسته بـجـامـعـه مـحـتـرم مدرّسين حوزه علميه قم )) قرار دهم . لطف دست اندركاران و توجه خاص حـضرت زينب عليهاالسّلام موجب گرديد كه على رغم خردى و ناچيزى نويسنده ، به خاطر عـظـمـت مـوضـوع و شخصيت حضرت زينب عليهاالسّلام اين بضاعت مزجات مورد توجه قرار گـيـرد و تـا هـشـت بار تجديد چاپ گردد. اخيراً بعضى از بزرگان امر فرمودند براى چـاپ بـعـدى مناسب مى نمايد كه تجديد نظرى روى آن انجام گيرد، لذادر حدتوان خويش ،اين كار را انجام دادم حال تا چه قبول افتدو چه در نظرآيد؟ خدايا! تو شاهدى كه در نگارش اين مطالب ، انگيزه من چه بوده است ، اگر انگيزه رضاى تو بوده ؟ تو اى خداى بزرگ و مهربان ! اين كتاب را به امضاى مبارك وليعصر ـ روحى فـداه ـ و ديـگـر ذوات مـقـدسه برسان و آن را ذخيره آخرتم قرار ده ، باشد كه اين مس كم ارزش را گـوشـه چـشـمـى از مـعـصومين با كيمياى نام حضرت زينب عليهاالسّلام طلا كند و مورد قبول افتد:
نيازمند رحمت الهى مصطفى اوليائى 6/5/1375
((زينب كبرى ))، عقيله بنى هاشم ، سوّمين فرزند حضرت امير المؤ منين على بن ابيطالب و حـضـرت فـاطـمـه زهـرا عـليـهـمـاالسـّلام اسـت كـه در روز پـنـجـم جـمـادى الاول سـال پـنجم يا ششم هجرى ، در مدينه طيبه ديده به جهان گشود و پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و آله نام ((زينب )) را براى وى برگزيد.
اوتـازه بـه سـن پـنـج يـا شـش سـالگـى رسـيـده بـودكـه جـدبـزرگـوارش رسول اكرم صلّى اللّه عليه و آله و پس از اندك فاصله اى ، مادر ارجمند و گرانمايه اش فاطمه زهرا ـ سلام اللّه عليها ـ را از دست داد.
اگـر چـه تـنـهـا انـدك زمانى سعادت درك حضور اين دو بزرگوار را داشت امّا در همين مدت كـوتـاه كه آغاز شكل گيرى شخصيت او بود، از پرتو تابناك انوار طيبه آن دو معصوم ، سرمايه گرانبهايى براى آينده خويش كسب كرد.
وى از آن پس ، تا هنگامى كه سن 35 سالگى را پشت سر نهاد، از تربيت و مصاحبت پدر والامـقـام خويش ، على مرتضى عليه السّلام برخوردار بود و در اين مدت ، با تمام وجود، شـاهـد خـانـه نـشـيـنـى و