همچنين ازعايشه وام‌ّ سلمه نقل شده است كه:درآن مريضي كه‌پيامبر رحلت نمود،فاطمه(س)را نزد خود نشاند وبه او رازي‌گفت كه فاطمه(س)گريان شد!بار ديگر رازي را به او فرمود كه‌فاطمه(س)خندان شد! بعد از رحلت رسول اكرم(ص)،علت گريه وخندة آن موقع رااز او پرسيدند.فاطمه(س)فرمود:پيغمبر بار اول بمن فرمودكه:جبرئيل هرسال قرآن رايكباربرمن عرضه مي كرد وامسال‌دوبار بر من عرضه نمود ومن مي دانم كه امسال رحلت مي كنم! وفرزندان تو مورد ظلم وستم واقع مي شوند.من با شنيدن اين‌سخن،گريان شدم.بعد فرمود:آيا راضي نيستي كه تو اولين‌شخصي از اهل بيتم باشي كه بمن ملحق ميشوي؟من خندان‌شدم.
وبروايت ديگر حضرت فرمود:آيا راضي نيستي كه سيّدة‌زنان‌باشي؟«1» هنگاميكه‌رسول خدا(ص)دربستر رحلت افتاده بود،به‌علي(ع)فرمود:اي برادر!توحاضر هستي به وصاياي من عمل كني وقرضهاي مرا اداء نمايي وامور مرا بعد از من،اداره كني؟ اميرمؤمنان(ع)فرمود:آري يا رسول اللّه!حضرت‌فرمود:نزديك من بيا!علي(ع)نزديك رفت.رسولخدا(ص)اورابخود چسباند وانگشتر خود را درآورد وفرمود:اين را بگير
1 ـجلاء العيون ص22