فَقرُ المُجتَمَعِ مِن نِقَمِ اللّه ِ :
فقر جامعه از مجازات هاى خداوند است

الكتاب

ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الذِّلَّةُ أَيْنَ مَاثُقِفُوا إِلاَّ بِحَبْلٍ مِّنَ اللَّهِ وَ حَبْلٍ مِّنَ النَّاسِ وَ بَآءُو بِغَضَبٍ مِّنَ اللَّهِ وَ ضُرِبَتْ عَلَيْهِمُ الْمَسْكَنَةُ ذَلِكَ بِأَنَّهُمْ كَانُوا يَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَ يَقْتُلُونَ الْأَنبِيَآءَ بِغَيْرِ حَقٍّ ذَلِكَ بِمَا عَصَوا وَّ كَانُوا يَعْتَدُونَ » . (1)

كَدَأْبِ آلِ فِرْعَوْنَ وَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ كَفَرُوا بِآياتِ اللَّهِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ إِنَّ اللَّهَ قَوِىٌّ شَدِيدُ الْعِقَابِ * ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّرًا نِّعْمَةً أَنْعَمَهَا عَلَى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ وَ أَنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ » . (2)

أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْرًا وَ أَحَلُّوا قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ » . (3)

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كَانَتْ آمِنَةً مُّطْمَـئِنَّةً يَأْتِيهَا رِزْقُهَا رَغَدًا مِّن كُلِّ مَكَانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذَاقَهَا اللَّهُ لِبَاسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِمَا كَانُوا يَصْنَعُونَ» . (4)

فقر جامعه از مجازات هاى خداوند است

قرآن

«هر جا يافته شوند [مُهرِ ]خوارى بر آنان زده شده است ، مگر آن كه به زنهارى [= امانى يا پيمانى ]از خداى و زنهارى از مردم [= پيمان مسلمانان ]روند و با خشمى از خداى بازگشتند [= سزاوار خشم خداى گشتند] و [مُهرِ ]درماندگى و بيچارگى بر آنان زده شده؛ اين ، بدان سبب است كه به آيات خدا كفر مى ورزيدند و پيامبران را به ناروا مى كشتند . اين ، از آن رو است كه نافرمانى كردند و از اندازه در مى گذشتند .»

«همانند عادت و روش فرعونيان و كسانى كه پيش از آنان بودند كه به آيات خدا كافر شدند؛ پس خدا آن ها را به سزاى گناهانشان بگرفت ، زيرا كه خدا نيرومند و سخت كيفر است * اين [كيفر] از آن رو است كه خدا هرگز بر آن نبوده كه نعمتى را كه بر مردمى ارزانى داشته ، دگرگون كند تا آن كه آن ها آن چه را كه در خودشان است ، دگرگون سازند [= حال خود را به كفر و ناسپاسى و ستمگرى بگردانند ]و خدا شنوا و دانا است .»

«آيا ننگريستى به كسانى كه [سپاسِ] نعمت خدا را به كفران و ناسپاسى بدل كردند و قوم خود را به سراى هلاكت درآوردند؟»

«و خداوند شهرى را مَثَل مى زند كه امن و آرام بود ، روزىِ آن به فراوانى از هر جاى مى رسيد ، امّا [مردم آن ]نعمت هاى خداى را ناسپاسى كردند . پس خدا به سزاى آن چه مى كردند ، جامه گرسنگى و ترس به [مردمِ ]آن چشانيد .»

1-آل عمران : 112 .

2-الأنفال : 52 و 53 و راجع الرعد : 11 .

3-إبراهيم : 28 .

4-النحل : 112 .