میزان الحکمه جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

میزان الحکمه - جلد 9

محمد محمدی ری شهری؛ ترجمه حمیدرضا شیخی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

16773- الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ أيضا ـ :

الظالِمُ يَحُومُ حَوْمَ (1) نفسِهِ ، و المُقتَصِدُ يَحومُ حَومَ قلبِهِ، و السابِقُ يَحُومُ حَومَ رَبِّهِ عَزَّ و جلَّ . (2)

16774- الإمامُ الكاظمُ عليه السلام : مَكتوبٌ في الإنجيلِ :
...

طُوبى لِلمُصلِحينَ بينَ الناسِ ، اُولئكَ هُمُ المُقَرَّبونَ يَومَ القِيامَةِ . (3)

عِبادَةُ المُقرَّبينَ :
عبادت مقرّبان

16775- الإمامُ عليٌّ عليه السلام : علَيكُم بِصِدقِ الإخلاصِ و حُسنِ اليَقينِ ، فإنّهُما أفضَلُ عِبادَةِ المُقَرَّبينَ . (4)

16773- امام صادق عليه السلام ـ درباره همين آيه ـ فرمود :

ستمگر برگِرد نفْس خويش مى چرخد (5) و ميانه رو بر گرد دل خويش و پيشتاز بر گرد پروردگار عزّ و جلّ خود.

16774- امام كاظم عليه السلام : در انجيل نوشته شده است: ...

خوشا به حال اصلاح دهندگان ميان مردم. اينان در روز قيامت مقرّبان [درگاه حق ]هستند.

عبادت مقرّبان

16775- امام على عليه السلام : بر شما باد اخلاص راستين و يقين نيكو؛ زيرا كه اين دو برترين عبادت مقرّبان است.



1-حَامَ الطائر حول الشيء : إذا دَارَ (مجمع البحرين : 1/477). و دوران الظالم لنفسه: حوم نفسه اتباعه أهواءها و سعيه في تحصيل ما يرضيها ، و دَوَران المقتصد حَومَ قلبه: اشتغاله بما يزكّي قلبه و يطهّره بالزهد و التعبّد،و دوران السابق بالخيرات حوم ربّه: إخلاصه له تعالى فيذكره و ينسى غيره فلا يرجو إلاّ إيّاه و لا يقص إلاّ إيّاه. (الميزان في تفسير القرآن: 17/50).

2-معاني الأخبار : 104/1.

3-تحف العقول : 393.

4-غرر الحكم : 6159.

5-مراد از چرخيدن ستمگر بر گرد نفْسِ خويش، اين است كه از هواها و خواهشهاى نفْس خود پيروى مى كند و تمام كوشش او اين است كه نفْسش را راضى كند و مراد از چرخيدنِ معتدل بر گرد دل خويش، اشتغال او به تزكيه و پاك كردن دلش از طريق زهد و تعبّد است و مقصود از چرخيدن پيشتاز به سوى خوبيها و خيرات بر گرد پروردگارش، اين است كه خود را براى خدا خالص مى گرداند و همواره به ياد اوست و غير او را از ياد مى برد و جز به او به كسى ديگر اميد ندارد و مقصدى جز او ندارد (الميزان في تفسير القرآن: ج 17 ص 50).

/ 484