مقصود از اينكه خطاب به مؤمنين فرمود:
برخى از همسران و فرزندانتان دشمن شمايند، از آنان بر حذر باشيد و ...
" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْواجِكُمْ وَ أَوْلادِكُمْ عَدُوًّا لَكُمْ فَاحْذَرُوهُمْ ..."كلمه" من" در جمله" من ازواجكم" تبعيضى است، و معناى" بعضى از همسران شما" را مىدهد، و سياق خطاب به تعبير" يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا" و نيز وابسته كردن دشمنى همسران را به مؤمنين مجموعا علت حكم را مىرساند و مىفهماند كه بعضى از همسران مؤمنين كه با آنان دشمنى مىورزند بدان علت مىورزند كه شوهرانشان ايمان دارند، و عداوت به خاطر ايمان جز اين نمىتواند علت داشته باشد كه اين زنان بىايمان مىخواهند شوهران خود را از اصل ايمان، و يا از اعمال صالحهاى كه مقتضاى ايمان است، از قبيل انفاق در راه خدا و هجرت از دار الكفر، برگردانند و منصرف كنند، و شوهران زير بار نمىروند، قهرا زنان با آنان دشمنى مىكنند، و يا مىخواهند كفر و معصيتهاى بزرگ از قبيل بخل و خوددارى از انفاق در راه خدا را بر آنان تحميل كنند، چون دوست مىدارند شوهران بجاى علاقهمندى به راه خدا و پيشرفت دين خدا و مواسات با بندگان خدا، به اولاد و همسران خود علاقهمند باشند، و براى تامين آسايش آنان به دزدى و غصب مال مردم دست بزنند.پس خداى سبحان بعضى از فرزندان و همسران را دشمن مؤمنين شمرده، البته دشمن ايمان ايشان، و از اين جهت كه دشمن ايمان ايشانند شوهران و پدران را وادار مىكنند دست از ايمان به خدا بردارند، و پارهاى اعمال صالحه را انجام ندهند، و يا بعضى از گناهان كبيره و مهلكه را مرتكب شوند، و چه بسا مؤمنين در بعضى از خواستههاى زن و فرزند به خاطر محبتىكه به آنان دارند اطاعتشان بكنند، و لذا در آيه شريفه مىفرمايد:از اين گونه زنان و فرزندان حذر كنيد، و رضاى آنها را مقدم بر رضاى خدا نگيريد.