از اين اعمال را مرتكب شود، مرد مىتواند او را از خانه خود خارج سازد «1».و در كافى به سند خود از وهب بن حفص، از يكى از دو امام صادق و باقر (ع) روايت آورده كه در باره زن طلاقى كه در عده است فرموده:عدهاش را در خانهاش نگه مىدارد، و در آن ايام زينت خود را براى شوهرش ظاهر مىسازد،" لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً" تا شايد خداى تعالى دوباره محبت وى را در دل شوهرش بيفكند، و نفرت و كينه او را از دل شوهرش بيرون سازد «2».
چند روايت در باره تقوى، توكل و كفايت خداوند، در ذيل آيه شريفه:
" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً ..."
مؤلف
در اين معانى و معانى جمله جمله دو آيه مورد بحث روايات ديگرى از ائمه اهل بيت (ع) رسيده است.و باز در آن كتاب به سند خود از معاوية بن وهب، از امام صادق (ع) روايت آورده كه فرمود:كسى كه خداى تعالى سه چيز به او داده باشد، از سه چيز ديگرش دريغ نمىدارد:كسى كه توفيق دعايش داده باشند از اجابت دعايش دريغ نمىدارند، و كسى كه توفيق شكرش دادند از زيادتر كردن نعمتش دريغ نمىدارند، و كسى كه نعمت توكلش دادند از موهبت كفايتش مضايقه نمىكنند.آن گاه فرمود:آيا كتاب خداى عز و جل را خواندهاى كه مىفرمايد:" وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ- كسى كه بر خدا توكل كند او وى را كافى خواهد بود"،" لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ- به طور قطع اگر شكرگزارى كنيد نعمتتان را زياد مىكنم"، و" ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ- بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را" «3».و نيز در همان كتاب به سند خود از محمد بن مسلم روايت آورده كه گفت:از امام صادق (ع) از كلام خداى عز و جل پرسيدم كه مىفرمايد:" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ"، فرمود:يعنى در دنيايش به او اين چنين رزق مىدهد «4».و در الدر المنثور است كه:عبد بن حميد و ابن جرير و ابن ابى حاتم، از سالم بن ابى الجعد، روايت كردهاند كه گفت:اين آيه، يعنى آيه" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ ..." در باره مردى از قبيله اشجع نازل شد كه دچار فقر و بلايى شده بود، دشمن پسرش را اسير گرفته بود، نزد رسول خدا (ص) شد، حضرت فرمود:(1) تفسير قمى، ج 2، ص 374.(2) كافى، ج 6، ص 91، ح 10.(3) اصول كافى، ج 2، ص 53، ح 6.(4) نور الثقلين، ج 5، ص 355 به نقل از كافى.