ترجمه تفسیر المیزان جلد 19

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 19

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

و كلمه" فاحشة" به معناى آن است كه زن نامبرده يا زناكار باشد و يا از خانه شوهر سرقت كند، و يكى هم از مصاديق فاحشه سليطه شدن بر شوهر است، كه اگر زن طلاقى يكى‏
از اين اعمال را مرتكب شود، مرد مى‏تواند او را از خانه خود خارج سازد «1».

و در كافى به سند خود از وهب بن حفص، از يكى از دو امام صادق و باقر (ع) روايت آورده كه در باره زن طلاقى كه در عده است فرموده:

عده‏اش را در خانه‏اش نگه مى‏دارد، و در آن ايام زينت خود را براى شوهرش ظاهر مى‏سازد،" لَعَلَّ اللَّهَ يُحْدِثُ بَعْدَ ذلِكَ أَمْراً" تا شايد خداى تعالى دوباره محبت وى را در دل شوهرش بيفكند، و نفرت و كينه او را از دل شوهرش بيرون سازد «2».

چند روايت در باره تقوى، توكل و كفايت خداوند، در ذيل آيه شريفه:
" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً ..."

مؤلف

در اين معانى و معانى جمله جمله دو آيه مورد بحث روايات ديگرى از ائمه اهل بيت (ع) رسيده است.

و باز در آن كتاب به سند خود از معاوية بن وهب، از امام صادق (ع) روايت آورده كه فرمود:

كسى كه خداى تعالى سه چيز به او داده باشد، از سه چيز ديگرش دريغ نمى‏دارد:

كسى كه توفيق دعايش داده باشند از اجابت دعايش دريغ نمى‏دارند، و كسى كه توفيق شكرش دادند از زيادتر كردن نعمتش دريغ نمى‏دارند، و كسى كه نعمت توكلش دادند از موهبت كفايتش مضايقه نمى‏كنند.

آن گاه فرمود:

آيا كتاب خداى عز و جل را خوانده‏اى كه مى‏فرمايد:

" وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ- كسى كه بر خدا توكل كند او وى را كافى خواهد بود"،" لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ- به طور قطع اگر شكرگزارى كنيد نعمتتان را زياد مى‏كنم"، و" ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ- بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را" «3».

و نيز در همان كتاب به سند خود از محمد بن مسلم روايت آورده كه گفت:

از امام صادق (ع) از كلام خداى عز و جل پرسيدم كه مى‏فرمايد:

" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ"، فرمود:

يعنى در دنيايش به او اين چنين رزق مى‏دهد «4».

و در الدر المنثور است كه:

عبد بن حميد و ابن جرير و ابن ابى حاتم، از سالم بن ابى الجعد، روايت كرده‏اند كه گفت:

اين آيه، يعنى آيه" وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ ..." در باره مردى از قبيله اشجع نازل شد كه دچار فقر و بلايى شده بود، دشمن پسرش را اسير گرفته بود، نزد رسول خدا (ص) شد، حضرت فرمود:

(1) تفسير قمى، ج 2، ص 374.

(2) كافى، ج 6، ص 91، ح 10.

(3) اصول كافى، ج 2، ص 53، ح 6.

(4) نور الثقلين، ج 5، ص 355 به نقل از كافى.

/ 676