سوره دهر {اين سوره در مدينه نازل شده و داراى 31 آيه دارد}
به نام خداوند رحمتگر مهربان1- آيا انسان را آن هنگام از روزگار [به ياد] آيد كه چيزى در خورِ ياد كرد نبود؟2- ما انسان را از نطفهاى اندر آميخته آفريديم تا او را بيازماييم و وى را شنوا و بينا گردانيديم3- ما راه را بدو نموديم؛ يا سپاسگزار خواهد بود و يا ناسپاسگزار4- ما براى كافران زنجيرها و غلها و آتشى فروزان آماده كردهايم5- همانا نيكان از جامى نوشند كه آميزهاى از كافور دارد6- چشمهاى كه بندگان خدا از آن مىنوشند و [به دلخواه خويش] جاريش مىكنند7- [همان بندگانى كه] به نذر خود وفا مىكردند، و از روزى كه گزندِ آن فرا گيرنده است مىترسيدند8- و به [پاس] دوستىِ [خدا]، بينوا و يتيم و اسير را خوراك مىدادند9- »ما براى خشنودى خداست كه به شما مىخورانيم و پاداش و سپاسى از شما نمىخواهيم10- ما از پروردگارمان از روز عبوسى سخت، هراسناكيم»11- پس خدا [هم] آنان را از آسيب آن روز نگاه داشت و شادابى و شادمانى به آنان ارزانى داشت12- و به [پاس] آنكه صبر كردند، بهشت و پرنيان پاداششان داد13- در آن [بهشت] بر تختها[ى خويش] تكيه زنند در آنجا نه آفتابى بينند و نه سرمايى14- و سايهها[ى درختان] به آنان نزديك است، و ميوههايش [براى چيدن] رام15- و ظروف سيمين و جامهاى بلورين، پيرامون آنان گردانده مىشود16- جامهايى از سيم كه درست به اندازه [و با كمال ظرافت] آنها را از كار درآوردهاند17- و در آنجا از جامى كه آميزه زنجبيل دارد به آنان مىنوشانند18- از چشمهاى در آنجا كه «سلسبيل» ناميده مىشود19- و بر گرد آنان پسرانى جاودانى مىگردند چون آنها را ببينى، گويى كه مرواريدهايى پراكندهاند20- و چون بدانجا نگرى [سرزمينى از] نعمت و كشورى پهناور مىبينى21- [بهشتيان را] جامههاى ابريشمى سبز و ديباى ستبر در بَر است و پيرايه آنان دستبندهاى سيمين است و پروردگارشان بادهاى پاك به آنان مىنوشاند22- اين [پاداش] براى شماست و كوشش شما مقبول افتاده است23- در حقيقت، ما قرآن را بر تو به تدريج فرو فرستاديم24- پس در برابر فرمان پروردگارت شكيبايى كن، و از آنان گناهكار يا ناسپاسگزار را فرمان مَبَر25- و نام پروردگارت را بامدادان و شامگاهان ياد كن26- و بخشى از شب را در برابر او سجده كن و شب[هاى] دراز، او را به پاكى بستاى27- اينان دنياى زودگذر را دوست دارند، و روزى گرانبار را [به غفلت] پشت سر مىافكنند28- ماييم كه آنان را آفريده و پيوند مفاصل