«و هُوَ مَعَكُمْ أيْنَ ما كُنْتُمْ» - دعای صباح نسخه متنی

كه از حق نه خالى بوَد هر مكان
مگر ذيل و صدرش تو نشنيده‏اى؟
كه او قاهرستى به ديد و نديد
زده سايبان بر همه قدرتش
به برگيرد الطاف و فضلش مُدام
خدا مى‏كند سلطنت بر همه
بداند نشستيم و برخاستيم
تواناست؛ دارد به هر جاى دست
هويداست ظلمت بَرِ او چو نور
امير من و هر كس از مؤمنين
كه چيزى نديدم مگر منجلى
به نزد همان چيز و هم بعد از آن
تو بايد كنى با خرد جست‏وجو
نه در خواب و بيدارى و در عيان
نه در خلسه و دوزخ و در ممات
كه گو نزد ما هست او روبه‏رو
توانا به چيز و به ناچيزها
بوَد قدرتش بر همه مستدام
نخواهد اگر، خواهد آن را شكست
ببينى تو در چيزها قدرتش
مگو ايزد اين‏جا و آن‏جاستى
كه مخلوق اويند و خالق همو
صفاتش نباشد ز ذاتش جدا
مرا اين‏چنين است آيين و كيش
بيا «لَمْ يَلد» گوى و «لَمْ يولد»ا
كه چيزى جدا زو شود؛ اى عمو
چگونه جدا از خدا مى‏شوى؟
كه مخلوق ماييم و خالق محيط
ز فضل و كَرَم جودمان كرده است
نه رجعت به ذات خدا؛ اى جناب
حوادث نباشد بر او منطبق
نه تفريق و ضرب است و نه ازدياد
خدا هست و مملوك او هالك است
كه «فتحى» ندارد سزاتر شعار
كه «فتحى» ندارد سزاتر شعار