لطفا منتظر باشید ...
علائم قريبه ظهور
نشانه‌هاي حتمي ظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ يعني، نشانه‌هايي كه قطعاً واقع خواهند شد و ارتباطي شديد با ظهور داشته و بسيار نزديك ظهورند، پنج نشانه مي‌باشند:برخي از اين نشانه‌هاي پنج‌گانه چند روز قبل از ظهور واقع مي‌شوند؛ بعضي چند ماه بعد از ظهور و بعضي قبل از قيام حضرت و در آغاز نهضت آن بزرگوار رخ مي‌دهند.اينك برخي از احاديثي را كه به صورتي مختصر بيانگر اين نشانه‌ها هستند ذكر نموده آنگاه هر علامت را ـ با تفصيل وارد در احاديث و توضيحات مناسبي كه به ذهن مي‌آيد ـ متذكر مي‌گرديم.حضرت صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند:« پنج علامت قبل از قيام قائم ـ عليه السّلام ـ است: يماني، سفياني، نداكننده‌اي كه از آسمان ندا درمي‌دهد، فرو برده شدن در بيداء، كشته شدن نفس زكيه.»[1]صداي آسماني
صيحه آسماني و يا نداء آسماني، از بارزترين نشانه‌ها و واضح‌ترين علائم و قوي‌ترين برهان‌ها برظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ محسوب مي‌شود .مانعي ندارد كه بگوئيم: صداي آسماني به منزله اعتراف آسمان به مشروعيت قيام حضرت مهدي قائم ـ عليه السّلام ـ و اثبات حقيقتي است كه قرآن كريم و پيامبر بزرگوار و خاندان آن سرور ـ عليهم السّلام ـ به آن خبر داده‌اند.احاديث صراحت دارند در اينكه نداء آسماني از جبرئيل است و اوست كه در آسمان ندا درمي‌دهد.بديهي است كه مراد از نداء آسماني صداي رعد و توپ و موشك ـ كه ساخته دست بشر است ـ نمي‌باشد؛ بلكه سخني است كه معنايش واضح و نزد همه مردم قابل فهم است.امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند: «آن را هر قومي به زبان خود خواهند شنيد.»[2]دقيقاً نمي‌دانيم كه چگونه اين صدا به همه بشر خواهد رسيد. در اين مورد دو احتمال وجود دارد:نخست: آن صداي آسماني فقط به زبان عربي فصيح باشد و در عرض چند ثانيه واكنش آن صدا در سراسر جهان پخش شود. پس آنها كه زبان عربي را نيكو مي‌دانند. اين صدا را شنيده معناي آن را همان وقت مي‌فهمند اما آنان كه زبان عربي را نمي‌دانند، صدا را مي‌شنوند ولي معني آن را در همان وقت نمي‌فهمند؛ لذا درباره معني صحيح آن تحقيق مي‌نمايند. بعيد نيست كه خبرگزاريهاي دنيا اين خبر را گرفته به تمام اقطار عالم ـ با همه اختلافاتشان در زبان و دين ـ پخش نمايند و در چند لحظه صداي آسماني ترجمه شده هر قومي آن را از تلويزيون و يا راديوي خود و يا از كسي كه آن را شنيده است بشنوند.و نيز واضح است كه پيامبر و ائمه طاهرين ـ سلام الله عليهم ـ سطح عقول مردم را ـ به هنگامي كه با آنان سخن مي‌گويند ـ رعايت نمايند، عقل مردم در آن روز نمي‌توانست وسائل ارتباط جمعي و رسانه‌هاي گروهي را ـ كه امروزه باحداكثر سرعت ممكن اخبار را پخش مي‌نمايند ـ و نقش آنها را ـ كه با بيشترين سرعت ممكن خبر را مي‌رسانند ـ بشناسند. بر همين اساس ـ و بر مبناي احتمال اول ـ حضرت صادق ـ عليه السّلام ـ به اين بيان اكتفا كرده فرمودند:«آن را هر قومي به زبان خود مي‌شنوند.»و به كيفيت آن بيش از اين مقدار نپرداخته‌اند... و خدا داناست.احتمال دوم اينكه، هر قوم صدا را به زبان خود بشنوند به نحوي اعجاز آميز اتفاق مي‌افتد؛ به گونه‌اي كه همگان ندا را در همان وقت و به زبان خود بشنوند، بدون آنكه مترجمان و خبرگزاري‌ها آن صدا را ترجمه كنند. اين احتمال، احتمال بعيدي نيست؛ زيرا خدا بر همه چيز قدرت دارد و ظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ از اين معجزات و خوارق عادات برخوردار است.به اضافه كه اين احتمال از جهت مادّي هم محال به نظر نمي‌رسد، چرا كه امروزه مي‌بينيم انساني مخلوق و ناتوان وسائلي ساخته كه هر سخني را ظرف چند ثانيه به زبانهاي مختلف ترجمه مي‌كند و اين وسائل را در اجتماعات بين المللي استخدام نموده است، به نحوي كه نماينده هر دولتي گوشي خاصي روي گوش‌ها گذارده ترجمه هر سخن را به زبان خود از آن گوشي مي‌شنود.آنچه در احاديث ظهور دارد اين است كه ندايي كه بيشترين اهميت را داشته از نشانه‌هاي حتمي محسوب مي‌گردد، همان ندايي است كه در ماه رمضان شنيده مي‌شود. اين صيحه و يا ندا برترين بشارتي است كه از آسمان به اهل زمين ميرسد و بزرگترين تهديد و انذار براي طغيان‌گران ستمگر، يعني كساني كه در برابر حق هر چه باشد خضوع نمي‌نمايند.ما را قدرت و توان آن نيست كه ميزان تأثير آن ندا را در اجتماعات بشري در آن روز تصور نمائيم. در آن روز شادي و سرور در چهره‌هاي مؤمنان هويداست و ترس و وحشت و اضطراب و هراس بر قلوب مجرمان استيلا مي‌يابد، خصوصاً وقتي بدانند كه آنان را توان گريختن از سلطه آن حاكم قدرتمندي كه در ياري او اهل آسمان پيش از اهل زمين شركت داشته نيست و در برابر حكم وي تمام جنبه‌هاي طبيعت خاضعند، بلكه در ماوراء الطبيعه هم مي‌تواند تصرف كند.سلام خدا بر پيامبر او و ائمه طاهرين ـ عليهم السّلام ـ ! آنانكه دقيقاً مسائل را روشن نموده آنچه را كه مربوط به صيحه آسماني از مجموعه نشانه‌هاي ظهور است ـ به مقداري كه عقل‌ها در آن زمان مي‌توانستند دريابند ـ بيان فرمودند.اينك برخي از آن احاديث:امام صادق ـ عليه السّلام ـ فرمودند:
«صيحه‌اي كه در ماه رمضان شنيده مي‌شود در شب جمعه بيست و سوم اين ماه است.»[3]
در اين هنگام باطل روندگان به شك مي‌افتند.[4]حضرت امام محمد باقر ـ عليه السّلام ـ فرمودند: «ندا دهنده‌اي از آسمان به نام قائم، ندا در مي‌دهد و هر كه در مشرق و در مغرب است آن را مي‌شنود. خوابيده‌اي باقي نمي‌ماند مگرآنكه بيدار مي‌شود و ايستاده‌اي نيست، مگر اينكه مي‌نشيند و نشسته‌اي نيست، مگر آنكه ـ از شدت ترسي كه از شنيدن اين صدا بر آنان مستولي مي‌شود ـ بر روي دو پاي خود مي‌ايستد. پس خدا رحمت كند آن كس را كه از اين صدا عبرت گيرد و جواب دهد[5]! صداي اول صداي جبرئيل است.»
سپس فرمودند: «صدا در ماه رمضان در شب جمعه و درشب بيست و سوم خواهد بود. پس در آن شك نكنيد. آن را بشنويد و اطاعت كنيد. در پايان روز صداي ابليس ملعون است كه ندا در مي دهد آگاه باشيد! فلان كس مظلوم كشته شد.[6]مي‌خواهد با اين صدا مردم را به ترديد افكنده و آزمايش‌شان كند. چه بسيار افراد مردّد و متحيّري كه جنهمي مي‌شوند! پس اگر صدا را در ماه رمضان شنيديد در آن ترديد نكنيد، زيرا كه صداي جبرئيل است و نشانه آن اين است كه او به نام قائم و پدرش ندا درمي‌دهد؛ به نوعي كه دوشيزه در خانه نيز در پشت پرده آن صدا را مي‌شنود و پدر و برادرش را به بيرون رفتن تشويق مي‌كند[7]»آنگاه فرمودند: «و اين دو صدا قبل از خروج قائم حتماً شنيده خواهد شد.»[8]و نيز از وجود مقدس حضرت باقر ـ عليه السّلام ـ نقل شده است كه فرمودند: «صدا در ماه رمضان در شب بيست و سوم است پس هيچ خلقِ جانداري باقي نمي‌ماند؛ مگر آنكه اين صدا را مي‌شنود. صدا چنان است كه خوابيده را بيدار مي‌كند و به صحن منزلش مي‌آيد و دوشيزه نيز از پرده‌اش بيرون مي‌آيد.»[9]امام صادق ـ عليه السّلام ـ مي‌فرمايند: «اولين كسي كه با قائم ـ عليه السّلام ـ بيعت مي‌كند جبرئيل است كه به صورت پرنده‌اي سقيد فرود آمده با او بيعت مي‌نمايد يك پاي خود را بر كعبه مي‌نهد و پاي ديگر خود را بر بيت المقدس آن گاه با صدايي فصيح و بليغ آن چنان صدا مي‌كند كه همه خلائق مي‌شنوند. مي‌گويد امر خدا آمد. بر آن مشتابيد.[10]»[11]حضرت امام رضا ـ عليه السّلام ـ فرمودند:«دررجب سه ندا از آسمان شنيده مي‌شود:صداي اول اين است: آگاه باشيد كه لعنت خدا بر ستمگران است!صداي دوم اين است: اي گروه مؤمنان نزديك شونده نزديك شد!صداي سوم اين است: خدا فلان كس را برانگيخت سخن او را بشنويد و اطاعتش نماييد.»[12]زراره گويد:از حضرت امام صادق ـ عليه السّلام ـ چنين شنيدم كه مي‌فرمودند:
«... و ندادهنده‌اي ندا درمي‌دهد: علي وشيعه او رستگارانند.»
عرض كردم:پس چه كسي بعد ازآن با مهدي مي‌جنگد؟فرمودند:« شيطان ندا مي‌دهد: فلان كس و شيعه او رستگارانند؛ يعني مردي از بني اميّه.»[13]
عرض كردم:چه كسي راستگو را از دروغگو بازمي‌شناسد؟فرمودند:«وي را كساني مي‌شناسندكه حديث ما را روايت مي‌كنند و گويند: وي خواهد آمد قبل از آنكه قيامت آيد، (يعني قبل از وقوع صيحه آسماني اطلاع دارند كه چنين صيحه واقع خواهدشد) و مي‌دانند كه آنان ذيحقند و راستگو.»[14]اميرمؤمنان علي ـ عليه السّلام ـ فرمودند:«جبرئيل در صيحه خويش گويد: اي بندگان خدا! آنچه را كه مي‌گوييم بشنويد، اين مهدي آل محمد است كه از مكه قيام مي‌كند، او را اجابت كنيد.»[15]
سفياني
ذكر سفياني در احاديث فراواني آمده است و گروهي از احاديث گفته‌اندكه:«نام وي، عثمان بن عنبسه است.» بنابراين وي فردي از افراد بشر است، نه آنكه برخي گمان برده‌آند، مراد از سفياني، سوفياتي يعني اتحاد جماهير شوروي است، خروج اين فرد طغيان‌گر از نشانه‌هاي حتمي ظهور حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ است. او يكي از سنگدل ترين افراد بشر است كه معناي عاطفه و رحم را نشناخته در پيشگاه خداوند مرتكب بيشترين جنايت و جرم مي‌گردد و در قساوت قلب و سنگدلي مرتبه ويژه‌اي را داراست!!نسبتش به امويان ميرسد. خونريز است. انسان‌ها را به سادگي حشرات مي‌كشد.[1] . كمال الدين، ج2، ص649 ، نيزشيخ طوسي در كتاب «غيبت» خود ص267، با اختلاف در ترتيب نشانه‌ها آن را نقل مي‌كند.[2] . بحار الانوار، ج52، ص205، به نقل از «كمال الدّين».[3] . كمال الدّين، ج2، ص650.[4] . غيبت شيخ طوسي، ص266، كمال الدّين، ج2، ص652.[5] . يعني همت گمارد و به حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ ملحق گردد.[6] . ممكن است مراد از اين كلمه فلان كس «عثمان» باشد آنگونه كه در برخي از احاديث آمده است.[7] . يعني به خارج شدن از منزل و ملحق شدن به حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ است.[8] . غيبت نعماني، ص254، (باب 14، حديث13) و نيز شافعي سليمي در كتاب عقد الدررص105 اين حديث را نقل مي‌نمايد.[9] .غيبت نعماني.[10] . نحل آيه 2.[11] . كمال الدين، ج2، ص 671، بحار الانوار، ج52، ص 286.[12] . غيبت شيخ طوسي، ص268 مراد از فلان حضرت مهدي ـ عليه السّلام ـ است. شايد نام نبردن حضرت از جهت تقيّه و يا ازشدت واضح بودن باشد.[13] . ظاهراَ عثمان‌بن‌عفان يا عثمان بن عنبسه سفياني است.[14] . غيبت نعماني، ص264، باب چهاردهم حديث 28.[15] . خطبه البيان، الزام النّاصب، ج2 ، ص200.
