انتظار در اندیشه ها نسخه متنی

خودشان و طبقه خودشان و منفجر شدن نظام استثمار حاكم بر زمان‏شان اميدوار
مى‏كند و اين ايمان قطعى نه تنها آنها را بى مسؤليت و منفى و لش بار نمى‏آورد بلكه،
درست بعكس، نيرو و قدرت و اطمينان به آنها مى‏دهد و همچون سلاحى است كه اراده
عدالتخواهان و اميد ستمديدگان را به آينده بيشتر كرده و آنها را در اين راه مجهزتر
و متحرك‏تر مى‏كند. در اين اعتقاد به انتظار، كسانى كه زير بار ستم و ظلم له
مى‏شوند و آنها كه مى‏بينند حقيقتشان بازيچه ستمكاران و دين شان وسيله ابزار دست ضد
دين گشته مأيوس نمى‏شوند و مطمئنند اراده خداوند نيز كه همان جبر تاريخ و همان نظام
سنت تاريخى است به عنوان قانونى همچنان كه در طبيعت است در تاريخ هم به سود پيروزى
سرنوشت او، فكر او، راه او، و نجات نوع و طبقه او جارى است و بنابراين عوامل ضد
تاريخ انسان و ضد عدالت و خائن به سرنوشت بشريت مظلوم، نمى‏توانند در برابر اين
جبرى كه محكوميت و مرگ آنها را امضا كرده و پيروزى حقيقت و عدالت و مردم را اعلام
نموده، مقاومت كنند و يا اثرى بگذارند.

چه، مشيت الهى كه به شكل قانون علمى در طبيعت و در تاريخ حاكم است و «تقدير
الهى» كه به شكل «تقدير علمى» تجلى دارد، تحقق نهايى رسالت پيامبران را كه استقرار
حكمت «آگاهى» و قسط «برابرى» است و انسان (رستگارى، رهايى از همه عوامل ضد انسانى)
هدف رسالت است، «مقدر» كرده و پيروزى مستضعفان زمين و حتى روى كار آمدن و به دست