مرا اقبال خندانيد آخر زمانى مرغ دل بربسته پر بود زهى باغى كه خندانيد از فضل زهى نصرت كه مر اسلام را داد به چوگان وفا يك گوى زرين كمر بگشاد مريخ و بينداخت بخندد آسمان زيرا زمين را
بخندد آسمان زيرا زمين را
عنان اين سو بگردانيد آخر بدادش پر و پرانيد آخر بدان ابرى كه گريانيد آخر زهى ملكى كه استانيد آخر در اين ميدان بغلطانيد آخر سلح ها را بدرانيد آخر خدا از خوف برهانيد آخر
خدا از خوف برهانيد آخر