راز را اندر ميان نه وامگير تو نكو دانى كه هر چيز از كجاست روستايى گر بوم آن توام چون مرا در عشق ست ا كرده اى تو مرا از ذوق مي گيرى گلو سوى بحرم كش كه خاشاك توام از الست آمد صلاح الدين تمام
از الست آمد صلاح الدين تمام
بنده را هر لحظه از بالا مگير گر خطاها رفت آن از ما مگير روستايى خويش را رستا مگير خود مرا شاگرد گير ستا مگير تا بنالم گويمت آن جا مگير تو مرا خود لايق دريا مگير تو ورا ز امروز و از فردا مگير
تو ورا ز امروز و از فردا مگير
لطفا منتظر باشید ...
