در بگشا كمد خامى دگر هين كه رسيديم به نزديك ده هين هله چونى تو ز راه دراز غصه كجا دارد كان عسل بسته بدى تو در و بام سرا گر به سنام سر گردون روى اى ز تو صد كام دلم يافته اى رخ و رخسار تو رومى دگر سوى چنان روم و چنان شام رو لطف تو عام آمد چون آفتاب هر سحرى سر نهدت آفتاب بر تو و برگرد تو هر كس كه هست بي سخنى ره رو راه تو را اين غم و شادى چو زمام دلند شاد زمانى كه ببندم دهن رخت از اين سوى بدان سو كشم عيش جهان گردد بر من حرام طرفه كه چون خنب تنم بشكند توبه مكن زين كه شدم ناتمامبس كنم اى دوست تو خود گفته گير بس كنم اى دوست تو خود گفته گير
پيشكشى كن دو سه جامى دگر همره ما شو دو سه گامى دگر هر قدمى غصه و دامى دگر اى كه تو را سيصد نامى دگر آمدت آن حكم ز بامى دگر بر تو قضا راست سنامى دگر مي طلبد دل ز تو كامى دگر اى سر زلفين تو شامى دگر تا ببرى دولت را مى دگر گير مرا نيز تو عامى دگر گويد بپذير غلامى دگر دم به دم از عرش سلامى دگر در غم و شاديست پيامى دگر ناقه حق راست زمانى دگر بشنوم از روح كلامى دگر بنگرم آن سوى نظامى دگر بينم من بيت حرامى دگر يابد اين باده قوامى دگر بعد شدن هست تمامى دگريك دو سه ميم و دو سه لامى دگر يك دو سه ميم و دو سه لامى دگر
لطفا منتظر باشید ...
