آفتابى برآمد از اسرار تن ما خرقه ايست پرتضريب خرقه پر ز بند روزى چند به سر توست شاه را سوگند چون رخ توست ماه را قبله تو بها كرده بودى اى نادان عشق ناگه جمال خود بنمود اين جهان همچو موم رنگارنگ موم و آتش چو گشت همسايه گر بگويم دگر فنا گردى جنه الروح عشق خالقها منه تصفر خضره الاوراق منه تحمر و جنه المعشوق منه تهتز صوره المسرور ان فى العشق فسحه الارواح ذبت فى العشق كى اعاينه ان اار تعجب ااركره الحجب لا تحجبنى كره الحجب لا تحجبنى
جامه شويى كنيم صوفى وار جان ما صوفييست معنى دار جان و عشق است تا ابد بر كار با چنين سر چه مي كنى دستار با چنين رخ چه مي كنى گلزار گشته بودى ز عاشقى بيزار توبه سودت نكرد و استغفار عشق چون آتشى عظيم شرار نقش و رنگش فنا شود ناچار ور نگويم نمي گذارد يار منه تجرى جميعه الانهار منه تخضر اغصن الاشجار منه تصفر و جنه الاحرار منه يبكى الكيب بالاسحار ان فى ذاك عبره الابصار ما كفى ان اراه باار ان الاسرار تستر الاسراران ذكراك تخرق الاستار ان ذكراك تخرق الاستار
لطفا منتظر باشید ...
