چون خانه روى ز خانه ما با رستم زال تا نگويى زيرا جز صادقان ندانند اندر دل هيچ كس نگنجيم هر جا پر تير او ببينى از عشق بگو كه عشق دامست با خاطر خويش تا نگويى گر تو به چنينه اى بگويى اندر تبريز بد فلانى
اندر تبريز بد فلانى
با آتش و با زبانه ما از رخش و ز تازيانه ما مكر و دغل و بهانه ما چون در سر اوست شانه ما آن جاست يقين نشانه ما زنهار مگو ز دانه ما اى محرم دل فسانه ما والله كه تويى چنانه ما اقبال دل فلانه ما
اقبال دل فلانه ما
لطفا منتظر باشید ...
