اى طايران قدس را عشقت فزوده بال ها در لا احب افلين پاكى ز صورت ها يقين افلاك از تو سرنگون خاك از تو چون درياى خون كوه از غمت بشكافته وان غم به دل درتافته اى سروران را تو سند بشمار ما را زان عدد سازى ز خاكى سيدى بر وى فرشته حاسدى آن كو تو باشى بال او اى رفعت و اجلال او گيرم كه خارم خار بد خار از پى گل مي زهد فكرى بدست افعال ها خاكى بدست اين مال ها آغاز عالم غلغله پايان عالم زلزله توقيع شمس آمد شفق طغراى دولت عشق حق از رحمه للعالمين اقبال درويشان ببين عشق امر كل ما رقعه اى او قلزم و ما جرعه اى از عشق گردون متلف بي عشق اختر منخسف آب حيات آمد سخن كايد ز علم من لدن بر اهل معنى شد سخن اجمال ها تفصيل هاگر شعرها گفتند پر پر به بود دريا ز در گر شعرها گفتند پر پر به بود دريا ز در
در حلقه سوداى تو روحانيان را حال ها در ديده هاى غيب بين هر دم ز تو تمال ها ماهت نخوانم اى فزون از ماه ها و سال ها يك قطره خونى يافته از فضلت اين افضال ها دانى سران را هم بود اندر تبع دنبال ها با نقد تو جان كاسدى پامال گشته مال ها آن كو چنين شد حال او بر روى دارد خال ها صراف زر هم مي نهد جو بر سر مقال ها قالى بدست اين حال ها حالى بدست اين قال ها عشقى و شكرى با گله آرام با زلزال ها فال وصال آرد سبق كان عشق زد اين فال ها چون مه منور خرقه ها چون گل معطر شال ها او صد دليل آورده و ما كرده استدلال ها از عشق گشته دال الف بي عشق الف چون دال ها جان را از او خالى مكن تا بردهد اعمال ها بر اهل صورت شد سخن تفصيل ها اجمال هاكز ذوق شعر آخر شتر خوش مي كشد ترحال ها كز ذوق شعر آخر شتر خوش مي كشد ترحال ها
لطفا منتظر باشید ...
