بنشسته به گوشه اى دو سه مست ترانه گو ز طرب چون حشر شود سرشان مستتر شود ز اشارات روحشان ز صباح و صبوحشان نفسيشان معانقه نفسيشان معاشقه نفسى يار قندلب شكرين شكرنسب به خدا خوب ساقيى كه وفادار و باقيى قدحى دو ز دست خود بده اى جان به مست خود تو بر او ريز جام مى كه حجاب وى است وى چو خرد غرق باده شد در دولت گشاده شد بهل آن پوست مغز بين صنم خوب نغز بين پس از اين جمله آب ها نرود جز بجوى ما من و دلدار نازنين خوش و سرمست همچنين نظرى كن به چشم او به جمال و كرشم او تو اگر در فرح نه اى كه حريف قدح نه اى چو شدى محرم فلك سبك اى يار بانمك چو تف آفتاب زد ره ذرات بي عدد به لبانت ز دست شد سر او باز مست شد تو بخسپى و عشق و دل گذران بى ز غش و غل بخورند از نخيل جان كه نديده ست انس و جانكه ابيت بمهجتى شرفا عند سيدى كه ابيت بمهجتى شرفا عند سيدى
ز دل و جان لطيفتر شده مهمان عنده فتد از جنگ و عربده سر مستان ميان كو عسل و مى روان شود به چپ و راست جوى جو نفسى سجده طرب نفسى جنگ و گفت و گو به چنين حال بوالعجب تو از ايشان ادب مجو به حليمى گناه جو به طبيعت نشاط خو هله تا راز آسمان شنوى جمله مو به مو هله تا از سعادتت برهد اوى او ز او سر هر كيسه كرم بگشايد كه انفقوا هله بردار ابر را ز رخ ماه تو به تو من سرمست مي كشم ز فراتش سبو سبو به گلستان جان روان ز گلستان رنگ و بو نظرى كن به خال او به حق صحبت اى عمو چه برد طفل از لبش چو بود مست لبلبو بنگر ذره ذره را زده زير بغل كدو بشكافيد پرده شان نپذيرد دگر رفو زند او باز اين زمان چو كبوتر بقوبقو ز ره خواب بر فلك خوش و سرمست دو به دو رطب و تمر نادرى كه نگنجد در اين گلوز طعام و شراب حق بخورم اندر آن غلو ز طعام و شراب حق بخورم اندر آن غلو
لطفا منتظر باشید ...
