من سرخوش و تو دلخوش غم بي دل و بي سر به عالم همه چون دريا تن چون صدف جويا صورت مل چادر جان رفته به چادر در تو پرده تن ديدى از سينه بنشنيدى از چهره تو زر مي زن با چهره زر مي گو
از چهره تو زر مي زن با چهره زر مي گو
دل مي ده و بر مي خور از دلبر و دل بر به جان وصف گهر گويا زين ها همه گوهر به بي صورت و بي پيكر وز هر چه مصور به آن زخمه كه دل مي زد كان پرده ديگر به با زر غم و بي زر غم آخر غم با زر به
با زر غم و بي زر غم آخر غم با زر به
لطفا منتظر باشید ...
