چو مهر عشق سليمان به هر دو كون تو دارى نه بند گردد بندى نه دل پذيرد پندى طراوت سمنى تو چه رونق چمنى تو چه نور پنج و ششى تو كه آفت حبشى تو چه كيمياى زرى تو چه رونق قمرى تو ز خلق جمله گسستم كه عشق دوست بسستم بسوخت عشق تو خرمن نه جان بماند نه اين تن برون ز دور زمانى مال گوهر كانى ز جام شربت شافى شدم به عشق تو لافى كف از بهشت بشويد چو باغ عشق تو گويد دلى كه عشق نوازد در اين جهان بنسازدتو شمس خسرو تبريز شراب باقى برريز تو شمس خسرو تبريز شراب باقى برريز
مكش تو دامن خود را كه شرط نيست بيارى چو تنگ شكرقندى توام درون كنارى مگر تو عين منى تو مگر تو آينه وارى چو خوان عشق كشى تو ز سنگ آب برآرى چو دل ز سينه برى تو هزار سينه بيارى چو در فنا بنشستم مرا چه كار به زارى جوى نيابى تو از من اگر هزار فشارى نشسته ايم چو جانى اگر كشى و بدارى بيامدم زر صافى اگر تو كوره نارى كز او جواهر رويد اگر چه سنگ بكارى ازانك مي نگذارد كه يك زمانش بخارىبراق عشق بكن تيز كه بس لطيف سوارى براق عشق بكن تيز كه بس لطيف سوارى
لطفا منتظر باشید ...
