گهى به سينه درآيى گهى ز روح برآيى گهى جمال بتانى گهى ز بت شكنانى بشر به پاى دويده ملك به پر بپريده چو پر و پاش نماند چو او ز هر دو بماند مال لذت مستى ميان چشم نشستى در آن دلى كه گزيدى خيال وار دويدى چه دولتى ز چه سودى چه آتشى و چه دودى غم تو دامن جانى كشيد جانب كانى چه سوى گنج كشيدش ز جمله خلق بريدش چه راحتى و چه روحى چه كشتيى و چه نوحى بگفتمت چه كس است اين بگفتيم هوس است اين هوس چه باشد اى جان مرا مخند و مرنجان تو عشق جمله جهانى ولى ز جمله نهانى مرا چو ديك بجوشى مگو خمش چه خروشى بجوش ديك دلم را بسوز آب و گلم را بسوز تا كه برويم حدي سوز بگويمدگر مگوى پيامش رسيد نوبت جامش دگر مگوى پيامش رسيد نوبت جامش
گهى به هجر گرايى چه آفتى چه بلايى گهى نه اين و نه آنى چه آفتى چه بلايى به غير عجز نديده چه آفتى چه بلايى تو را به فقر بداند چه آفتى چه بلايى طريق فهم ببستى چه آفتى چه بلايى بگفتى و بشنيدى چه آفتى چه بلايى چه مجمرى و چه عودى چه آفتى چه بلايى به سوى گنج نهانى چه آفتى چه بلايى دگر كسى بنديدش چه آفتى چه بلايى چه نعمتى چه فتوحى چه آفتى چه بلايى خمش خمش كه بس است اين چه آفتى چه بلايى رهم نما و بگنجان چه آفتى چه بلايى نهان و عين چو جانى چه آفتى چه بلايى چه جاى صبر و خموشى چه آفتى چه بلايى بدر خط و سجلم را چه آفتى چه بلايى به عود ماند خويم چه آفتى چه بلايىز جام ساز ختامش چه آفتى چه بلايى ز جام ساز ختامش چه آفتى چه بلايى
لطفا منتظر باشید ...
