عزيزى و كريم و لطف دارى نشايد عاشقان را يار هشيار مرا يكدم چو ساقى كم دهد مى صراحي وار خون گريم به پيشش كه از انديشه بيزارم، بده مى چه حيله سازم اى ساقي؟ چه حيله؟ به حجت هر دمم بيرون فرستى برون و اندرون و جام و مى نيست قفى يا ناقتى هذا مناخ فديت العشق ما احلى هواه فلا تشغلنى يا ساقى بلهو ايا بدرالتمام اطلع عليناوخلصنى من الدنيا واسكر وخلصنى من الدنيا واسكر
وليكن دور شو، چون هوشيارى ز هشياران نيايد هيچ يارى بگيرم دامن او را به زارى بجوشم همچو مى در بي قرارى مرا تا كى به انديشه سپاري؟ كه حيله آفرين و حيله كارى كه بس باغيرتى و تنگ بارى وليكن در سخن اينست جارى ولا تسرين من هذاالديار تقطع فى هواه اختيارى واسكرنى بكاسات كبار بحق العشق اسمع، لاتمارفلا ادرى يمينى من يسارى فلا ادرى يمينى من يسارى
لطفا منتظر باشید ...
