الام طماعية العاذل برادر، مرا در چنين بي دلى يراد من الطبع نسيانكم تو عاقل ازانى كه عاشق نه ى و انى لا عشق، من عشقكم به صورت فريبى مرا روز و شب و لوزلتم، م لم ابككم منم مرغ آبي، توى مرغ خاك اينكر خدى دموعى و قد لكم دينكم خوان، ولى دين برو اول دمع جرى فوقه؟ بر آفتابست مه در كمى وهبت السلو لمن لا منى چو جان ولى شد قرين قمر ولو كنت فى اسر غيرالهوى فلا استغي الى ناصر ازين در برد جمله عالم مراد كان الجفون على مقلتىبرين در چو درى درون صدف برين در چو درى درون صدف
ولا رأى في الحب للعاقل ملامت رها كن، اگر عاقلى و يا بي الطباع علي الناقل ترا قبله عشقست اگر مقبلى نحولى و كل فتى ناحل ز جان برنخيزى كه بس كاهلى بكيت على حبي الزائل ازين منزلم من، تو زان منزلى جرى منه فى مسلك سابل؟ وگر نى بوصل آ، اگر واصلى و اول حزن على راحل؟ ازو دور ماند گه كاملى و بت من العشق فى شاغل ببارد چو باران بلا، بر ولى ضمنت ضمان الى وائل ولا اتضعضع من خاذل برين در بميرم، چو تو سايلى ياب شققن على اكلچو دوري، چو ريمي، كه در دملى چو دوري، چو ريمي، كه در دملى
لطفا منتظر باشید ...
