هله درده مى بگزيده كه مهمان توم تلخ و شيرين لب ما را ز حرم بيرون آر آنچ دادى و بديدى كه بدان زنده شدم باده بر باد دهد هردو جهان را چو غبار وانگهان جام چو جان آرد كين بر جان زن مركبش دست بود زانك قدح شهبازست وانگه از دست بپرد سوى ايوان دماغ آب رو رفت مهان را پى نان و پى آب بحر بر كف كه گرفتست؟ تو بارى برگير من سه پندت دهم، اول توسپند ما باش در خانه هله بگشاى كه در كوى تويم هين به ترجيع بگردان غزلم را برگو ز آب چون آتش تو ديگ دماغم جوشيد ز پگه جام چو دريا چو به كف بگرفتم بحر پرجوش چو لالاست بر آن در يتيم هركسى دارد در سينه تمناى دگر جمع كن جمله هوسهاى پراكنده به مى ز آفتابى كه برآيد سپس مشرق جان شش جهت انس و پرى محرم آن راز نيندچند باشد چو تنور اين شكمت پر ز خمير؟ چند باشد چو تنور اين شكمت پر ز خمير؟
ز پريشانى زلف توپريشان توم نقد ده نقد، كه عباس حرمدان توم مرده ى جرعه ى آن چشمه ى حيوان توم وآنگهان جلوه شود كه مه تابان تو گر نيم جان تو آخر نه ز جانان توم؟ كه صيادم من و سر فتنه ى مرغان توم كه گزين مشعله و رونق ايوان تو مژده اى مست كه من آب تو و نان توم خوش همى خند كه من گوهر دندان توم كه خليلى و نسوزى چو سپندان توم قصص جايزه برخوان نه كه بر خوان توم؟ گر تو شيدا نشدى قصه ى شيدا برگو سبك اى سيمبر مشعله سيما برگو صفت موج دل و گوهر گويا برگو كف بزن خوش صفت لولوى لالا برگو زان سر چشمه كزو زاد تمنا برگو زان هوس كه پنهان شد ز هوسها برگو كه بدو محو شود ظل من و ما برگو سر بگردان سوى بيجا و همانجا برگواى خميرى دمى از خمر مصفا برگو اى خميرى دمى از خمر مصفا برگو
لطفا منتظر باشید ...
